စာကေလး: 2010

Friday, December 10, 2010

ငါ့ ေနာက္ေက်ာကၿမိဳ႕

ရႈပ္ေထြးေပြလီ ေလာကႀကီးထဲ
သင့္ႏုိးရာရာ ေကာင္းရာႏိုးႏိုး
ရွာေဖြေရြးခ်ယ္ရင္း
သကၠရာဇ္ေတြပါးလ်ကုန္ခဲ့
ေျဖသိမ့္လိုက္ အေျဖရွာလိုက္နဲ႔
ေ၀းရာသို႔ ထြက္ေျပးခ်င္သူပါ။
သမားရိုးက် ေနထိုင္မႈေတြ
ၿငီးေငြ႔လွၿပီ……..
၀မ္းနည္းမႈေတြ ေရာယွက္ထားတဲ့
ႏွလံုးသားတစ္စံုနဲ႔
ငါ တို႔ၿမိဳ႕ကေလးကို
ခြဲခြာရလိမ့္မယ္
ပဲခ်ိတ္ေပၚက ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း
မ်က္ရည္မဲ့ ငိုေႂကြးခဲ့တယ္။
ပါခ်န္ျမစ္ထဲ
မ်က္ရည္အတၳဳပၸတၱိေတြရိွတယ္။
ဆင္းဆင္းရဲရဲ ျဖတ္သန္းတဲ့ဘ၀
ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးတိုက္ခိုက္တဲ့ ေလာကဓံ
ဒဏ္ရာေတြ ရင္၀ယ္ပိုက္ေထြး
မေရမရာ အေတြးေတြနဲ႔
အလင္းမွဳန္မွဳန္ထဲ
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳကို စြန္႔ခြာခဲ့
အဲဒီေန႔လည္း သမားရိုးက်က်ခါးသီးလို.................

ေမ့မရတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလး

ေမ့ေပ်ာက္မရတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလး
မေန႔က အျဖစ္လိုစိတ္ထဲစြဲ
အေပ်ာ္ေတြ တစ္ေက်ာ့ရစ္ျဖတ္သန္း
ျပန္လြမ္းမိပါရဲ႕
ေလဘာကို တလိမ့္ခ်င္းတင္
ဆိုင္ကယ္ကိုယ္စီနဲ႔
အ၀ါေရာင္ရႈးသြပ္မႈေတြစားသံုး
ျမက္ေတာေတြထဲကခုန္
ငါ တို႔ရဲ႕အေျပာင္အေနာက္ စကားလံုးေတြ
ဘုရင့္ေနာင္ အငူတ၀ိုက္မွာ
စီးေမွ်ာေနတယ္။
လူငယ္ဘ၀ကို တနင့္တပိုးစားသံုး
ရယ္လိုက္ ေမာလိုက္
စလိုက္ ေနာက္လိုက္
ညစဥ္ ညဆက္
အိပ္ေရးပ်က္ ေပွ်ာ္ရႊင္
ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာ
ငါ တို႔ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြ
ငါ တို႔ရဲ႕ ရယ္ေမာသံေတြ
ငါ တို႔ရဲ႕ လူငယ္ဘ၀ေတြ ရိွတယ္။
မေမ့ရက္ႏိုင္ပါဘူး ၿမိဳ႕ကေလး………………….

မျဖစ္ျခင္းမ်ား

မနက္ခင္းရဲ႕ အခင္းအက်င္းထဲ
ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္နဲ႔
အနာဂတ္ကို ပံုေဖာ္ၾကည့္တယ္။
မဖတ္ရေသးတဲ့ စာအုပ္တြရိွတယ္။
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့
အိပ္မက္ေတြရိွတယ္
အေကာင္အထည္ မေဖာ္ရေသးတဲ့
အိပ္မက္ေတြရိွတယ္။
မလုပ္ရေသးတဲ့
အလုပ္ေတြရိွတယ္။
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ရံုေလး
အိပ္မက္ေတြ ေပြးပိုက္ၿပီး
အသက္ေတြႀကီးလာခဲ့
လူ႕ေလာက ကေတာ့
Virsion အသစ္ေတြ
ေပြးပိုက္ရင္း
အရာရာတိက်မႈ မရိွဘူးလို႔
ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့တယ္။

Thursday, November 4, 2010

ခင္ပြန္းၾကီး(၁၀)ပါးကိုျပစ္မွားသူတို႔မွာ

၁။ၾကမ္းတမ္းျပင္းထန္ေသာ ေ၀ဒနာခံစားရျခင္း
၂။ေလာကုတၲရာ တရားရျခင္းမွဆံုးရႈံးရျခင္း
၃။ကိုယ္ခႏၶာ ေျခလက္တို႔ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးျခင္း
၄။ေလးလံလွစြာေသာ ႏႈနာေရာဂါစြဲကပ္ျခင္း
၅။ရႈးသြပ္ျခင္း
၆။မင္းဒဏ္သင့္ခံရျခင္း
၇။စည္းစိမ္ဥစၥာပ်က္စီးျခင္း
၈။သူတစ္ပါး စြပ္စြဲခံရျခင္း
၉။ေဆြမ်ဳိးပ်က္စီးျခင္း
၁၀။မိမိအိမ္ေဂေဟာကို မိုးႀကိဳးေလာင္မီးက်ခံရျခင္း
၁၁။ မိမိအိမ္ေဂေဟာကို ပကတိမီးေလာင္ခံရျခင္း
၁၂။ကိုယ္ခႏၶာပ်က္စီးသည္မွေနာက္ကာလ၌
ငရဲမွာက်ေရာက္တက္ျခင္းတို႔ပင္ျဖစ္သည္။

အနာဂတ္လမ္း

ေကာင္းကင္ယံမွာ
၀ဲပ်ံေနတဲ့ ပ်ံလႊာငွက္ေတြ
တိမ္တိုက္ေတြ
ၫိဳေမွာင္ၿပီးအုပ္ဆိုင္း
ကမၻာေျမကို ေရစက္ေတြပက္ဖ်န္းမလို႔
အဆိပ္ရည္နဲ႔အတူ
မ်က္ရည္မိုးတို႔ ရြာသြန္း
ပံုျပင္မဲ့ရာဇ၀င္တို႔ လွန္ၾကည့္ရင္း
ရင္ေမာမႈ ရနံ႔တသင္းသင္း
ရင္ထဲမွာ ေတာင္ပံုရာပံုအိပ္မက္ေတြ ျပန္႔က်ဲ
စိတ္ကူးေတြက ဖရိုဖရဲ
အနာဂတ္လမ္းအတြက္
အလင္းေရာင္က မွဳန္ပ်ပ်
ဘယ္လိုျပတိုက္မ်ဳိးမွာ
ငါ့ ဘ၀ကို ခင္းက်င္းမလဲ
စဥ္းစားဆဲ...............................
စဥ္းစားဆဲ.........................

၀ွက္ဖဲ

ေန႔ေတြ တစ္ေန႔ၿပီး တစ္ေန႔
ညေတြ တစ္ညၿပီး တစ္ည
ေခါင္းစဥ္မဲ့ ကဗ်ာတို႔
တစ္ပုဒ္ၿပီး တစ္ပုဒ္
ဖြင့္ေဖာက္အန္ခ်
ေန႔သစ္ေတြ ေရတြက္
မနက္ျဖန္ေတြတိုင္း
လွပမႈေတြ ေရးဆြဲ
ခံစားမႈေတြ အသစ္ျဖစ္လာဖို႔
နာရီစကၠန္႔ ဘယ္ေလာက္လိုမလဲ
ဦးေႏွာက္တစ္ခုလံုး အက်ဥ္းခ်ဳပ္ၿပီး
ႏွလံုးသားကို အၿပီးသတ္ေခ်မွဳန္းရမလား
ငါ ျမဳပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေရတိမ္ေတြထဲ
ေဒါသေတြ ေသာက္ေသာက္လဲ
၀ွက္ထားတဲ့ ဖဲခ်ပ္ေတြအတြက္
နာရီစကၠန္႔ဘယ္မွာလဲ
ႀကိဳးဆြဲတိုင္းကတတ္တဲ့ ရုပ္ေသးလား
ခံစားခ်က္မဲ့ ငါ ဆြဲခ်လိုက္တဲ့
ေကာက္ေၾကာင္းေတြထဲ
ရႈးသြပ္မႈေတြပါတယ္

Tuesday, November 2, 2010

ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ႏွင့္တနသၤာရီ

ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တနသၤာရီတိုင္း၏ ေတာင္ဘက္အက်ဆံုး အစြန္းအဖ်ားတြင္တည္ရိွေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ေျမာက္ဘက္အက်ဆံုး ပူတာအိုၿမိဳ႕မွ ေကာ့ေသာင္းအထိ ကီလိုမီတာ ၂၀၀၀(၁၂၄၂ မိုင္ခန္႕)ကြာေ၀း၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ေကာ့ေသာင္းအထိ ကီလိုမီတာ ၈၀၀ (၄၉၇ မိုင္ခန္႔)မွ်ကြာေ၀းေလသည္။ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕သည္ ေရလုပ္ငန္းအဓိကထားေသာ ေက်းလက္၏ဓေလ့မ်ားကိုထိန္းသိမ္းထားလွ်က္ရိွသည္။ပင္လယ္ေရနယ္နိမိတ္ခ်င္းဆက္စပ္ေနသည့္ ေကာ့ေသာင္းႏွင့္ထိုင္းႏုိင္ငံမွ ရေနာင္းၿမိဳ႕သည္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တည္ရိွေနသည္။ရေနာင္းဘက္မွ ေကာ့ေသာင္းကိုလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ပါက ပင္လယ္ေအာ္တစ္၀ိုက္ရိွ လူေနအိမ္ေျခမ်ားကို သစ္ေတာဖံုးလြမ္းေနေသာ ေတာင္ကုန္မ်ားေနာက္ခံျပဳလ်က္တည္ရိွေနသည္ကိုေတြ႕ရိွႏိုင္ေပသည္။
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရိွပါက ဘုရင့္ေနာင္အငူ(Cape Bayin Naung)ေတြ႕ရမည္။
ေကာ့ေသာင္းႏွင့္ဘုရင့္ေနာင္
ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီး(ခရစ္ႏွစ္၁၅၅၁ ခုမွသည္ ၁၅၈၁ ခုႏွစ္)သည္ အေ၀းဆံုး ဗီယန္ရွင္းႏွင့္ဇင္းမယ္အထိ အေနာက္ဘက္တြင္ အာသံျပည္နယ္အထိ နယ္နိမိတ္ျဖန္႔က်က္ခဲ့ေပသည္။
ဘုရင့္ေနာင္သည္ ယိုးဒယားအား ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ရန္ ေကာ့ေသာင္းသို႔ မၾကာမၾကာစစ္ခ်ီေရာက္ရိွလာခဲ့ေပသည္။ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီးသည္ ၾသဇာတိကၠမႀကီးသည့္ ဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္ခဲ့ေခ်သည္။သူသည္ ၁၅၄၈ခုႏွစ္ႏွင့္ ၁၅၆၉ခုႏွစ္ၾကားကာလမ်ားအတြင္းက စစ္သူႀကီးအျဖစ္ႏွင့္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဧကရာဇ္အျဖစ္ အႀကိမ္အေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ယိုးဒယားႏုိင္ငံ၏ က်ဴးေက်ာ္စစ္ကို ျပန္လည္တံု႔ျပန္တိုက္ခိုက္ခဲ့ကာ ၁၅၆၉ခုႏွစ္တြင္ ယိုးဒယားႏုိင္ငံ၏ၿမိဳ႕ေတာ္ အယုဒၶၿမိဳ႕ကိုတိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ႏွင့္ပတ္၀န္းက်င္
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕တြင္ ခရီးသည္အၿပိဳင္ေခၚယူၾကေသာ ေလွသမားမ်ား၏ အသံမ်ားျဖင့္ ပ်ံ႕လြင့္လ်က္ရိွသည္။ေကာ့ေသာင္းသည္ စည္ကားလွေသာ ငါးဖမ္းဆိပ္ကမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ဖမ္းဆီးရမိေသာ ငါးအမ်ားဆံုးကို ေစ်းေကာင္းရေသာ ရေနာင္းတြင္ သြားေရာက္ေရာင္းခ်ၾကေလသည္။
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕တြင္း၌ ျမန္မာ ကရင္ မြန္ ရခိုင္ တရုတ္ မေလး အိႏိၵယ ဆလံုႏွင့္ယိုးဒယားလူမ်ဳိးမ်ား အပါအ၀င္ လူမ်ဳိးေပါင္းစံုေနထိုင္ၾကသည္။ဗုဒၶဘာသာဘုရားေစတီပုထိုမ်ား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ား ခရစ္ယာန္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းမ်ား အသီးသီးရိွသည္။သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရးတြင္ အဓိကနည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္ေနသည့္ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္မ်ားျဖင့္ ေကာ့ေသာင္းသည္ အၿမဲတမ္းသက္၀င္လွဳပ္ရွားေနေပသည္။ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ကို အငွားယဥ္အျဖစ္အသံုးျပဳႏုိင္၍ ကားမ်ားကို အေတြ႕ရနည္းလွေပသည္။
ဆူညံသံမ်ားမွကင္းေဝးေစရန္ႏွင့္ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕၏စြဲမက္ဖြယ္ရိွေသာ ရူေမွ်ာ္ခင္းကို ခံးစားႏိုင္ရန္အတြက္ ဘုရင့္ေနာင္မတ္တတ္ရပ္ဟန္ရုပ္တုတည္ရိွရာ ေတာင္းကုန္ေပၚသို႔ တက္ေရာက္၍ ၾကည့္ရူႏုိင္ေပသည္။ေလွကားထစ္မ်ားသဖြယ္ တည္ေဆာက္တားပံုရသည့္ လူေနအိမ္ေျခထူထပ္လွေသာ ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ျမစိမ္းေရာင္ သစ္ေတာမ်ားဖံုးလႊမ္းထားသည့္ ေတာင္ကုန္းမ်ားက ၀န္းရံထားၾကသည္။အိမ္ေျခမ်ားသည္ ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္သာမက ေတာင္ေျခေတာင္ကုန္းငယ္မ်ားတိုင္ေအာင္ ပ်ံႏွံေနၾကသည္။ကုန္းျမင့္အထက္ပိုင္းေနရာမ်ားတြင္ ဘုရားေစတီမ်ားတည္ရိွေနၾကၿပီး အေ၀းရိွေတာင္းကုန္းငယ္တစ္ခုေျခရင္းတြင္ ေလွ်ာင္းေတာ္မူဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ တစ္ဆူတည္ရိွေနသည္။
ဘုရင့္ေနာင္အငူ (ယခင္၀ိတိုရိယပိြဳင့္)
ၿဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလ ၀ိတိုရိယဘုရင္မႀကီး(QUEEN VICTORIA)ကို အစြဲျပဳ၍ ေကာ့ေသာင္း၀ိတိုရိယပိြဳင့္ဟု အမည္ေပးခဲ့ၾကသည့္ ဆိပ္ကမ္းေနရာတစ္ခုရိွသည္။၎ဆိပ္ကမ္းေနရာသည္ ေနေရာင္ေအာက္တြင္ အေရာင္တလက္လက္ေတာက္ေနသည့္ ေရျမင္အတြင္းသို႔ ထိုးထြက္ေနသည့္ ကၽြန္းဆြယ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ထို၀ိတိုရိယပိြဳင့္အငူစြန္းကို ယခုအခါဘုရင့္ေနာင္အငူဟုအမည္မွည့္ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။
ဘုရင့္ေနာင္အငူစြန္းတြင္ေျခတံရွည္လူေနအိမ္မ်ား၊နယ္ေဒသစစ္ေဆးေရးဂိတ္ဝႏွင့္လူဝင္မွဳ႕ၾကီးၾကပ္ေရးစသည့္ရုံးမ်ားလည္းရွိသည္။ေကာ့ေသာင္းကုန္းေျမႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆက္စပ္ေနေသာကၽြန္းမွာၿမိတ္ကၽြန္းစု
တြင္ပါဝင္ေသာေတာင္ဘက္အက်ဆံုးကၽြန္းတစ္ကၽြန္းျဖစ္သည္။ယင္းကၽြန္းသည္ေမြေတာ္ကၽြန္းအျဖစ္ ထင္းရွားသည္။ျမတ္ဗုဒၶ၏ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ားထည့္သြင္းဌာပနာထားသည္ဆိုေသာေတင္ကုန္းထိပ္ရိွေစတီႏွစ္ဆူတည္ရိွရာကၽြန္းျဖစ္ေပသည္။ယငး္ေၾကင့္ပင္အဆိုပါေမြေတာ္ကၽြန္းသို႔ ေကာ့ေသာင္းဘက္မွငါးမိနစ္ၾကာမွ်ေလွစီး၍ကူးသန္းသြားလာၾကေသာဘုရားဖူးခရီးသြားမ်ားအဆက္မျပတ္ရွိေနတတ္သည္။ေကာ့ေသာင္းမွေန၍ အန္ဒမန္ကလပ္ေဇာ့တ္(Andaman Club Resort)ဟိုတယ္ရွိရာသူေဌးကၽြန္းဆီသို႔ ဖယ္ရီသေဘၤာျဖင့္၁၀မိနစ္ခရီးအျဖစ္သြားေရာက္ႏိုင္သည့္စပိဘုတ္(Speed Boat)ျဖင့္သြားေ၇ာက္ပါကသံုးမိနစ္ၾကာမွ်သြားရသည္။
သူေဌးကၽြန္းႏွင့္ေကာ့ေသာင္းတံငါရြာ
ဘုရင့္ေနာင္ရုပ္ထုတည္ရိွရာေနရာမွအန္ဒမန္ပင္လယ္ျပင္ကိုျဖတ္ေက်ာ္ၾကည့္လိုက္ပါကသူေဌးကၽြန္းကိုထင္ရွားစြာေတြ႕ျမင္ႏုိင္ေပသည္။သူေဌးကၽြန္းရိွအန္ဒမန္္ကလပ္ရီေဇာ့တ္ဟိုတယ္သည္ အထူးဖန္တီးထားသည့္တည္းခိုနားေနရာဟိုတယ္ျဖစ္သည္။၁၈က်င္းပါဝင္သည့္ေဂါက္တီးရိုက္ကြင္း ကေလးမ်ားအတြက္ ေရကူးကန္တစ္ခုႏွင့္လူႀကီးမ်ားအတြက္ ေရကူးကန္ႀကီးတစ္ခု အစဥ္အလာရိုးရာအႏွိပ္ပညာျဖင့္ ၀န္ေဆာင္ေပးမူမ်ားသာမက ေလ့က်င့္ခန္းသံုးပစၥည္းကရိယာမ်ားအျပည့္အစံုရိွေသာ က်န္းမာေရးေလ့က်င့္ခန္းေနရာ ကာရာအိုေကခန္းမ
ႏွင့္ႏုိင္ငံတကာစားေတာ္ဆက္မ်ားျဖင့္ စီစဥ္ေပးထားသည္။ ယင္းဟိုတယ္၏အဆင့္အတန္းမွာ ၾကယ္ငါးပြင့္အဆင့္ရိွၿပီး ၿဂိဳဟ္တုဆက္သြယ္ေရး ရုပ္ျမင္သံၾကား ဟိုတယ္တြင္းရုပ္ရွင္ရံုႏွင့္ IDD တယ္လီဖုန္းမ်ားတပ္ဆင္ေဆာင္ရြက္ေပးထားသည္။
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕မွ ငါးကီလိုမီတာအကြာ၌ သိရိၿမိဳင္ရပ္ကြက္အမည္ရိွ တံငါရြာတည္ရိွေနေပသည္။၎တံငါရြာအနီးရိွ ေတာင္ကုန္းတစ္ခုထိပ္တြင္ သံုးမိုင္ဘုရားရိွသည္။အဓိကေစတီေတာ္အား ေရႊသကၤန္းကပ္လွဴပူေဇာ္ထားသည္။ေစတီ၏ေအာက္ေျခဖိနပ္ေတာ္မွာ ေထာင့့္ရွစ္ေထာင့္ပါရိွသည့္ အ႒ဂံပံုစံအုတ္ခံုျဖစ္ေပသည္။ယင္းေထာင့္ရွစ္ေထာင့္ရိွ ႒ာပနာအတြင္းခ်ဳိင့္ေနရာရွစ္ေနရာတြင္ တင္ပ်ဥ္ေခြဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူစီ ကိန္း၀ပ္စံပယ္လ်က္ရိွသည္။ေတာင္ကုန္းအျမင့္ဆံုးေနရာတြင္ ၾကာပြင့္ေပၚ၌ထိုင္၍ စံပယ္ေနေသာ ျမတ္ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္၏ ဦးေခါင္းေတာ္အထက္၌ နဂါးမင္းကပါးပ်ဥ္းျဖင့္အုပ္မိုးထားသည့္ နဂါးရုံဘုရားတစ္ဆူကိုဖူးေျမာ္ႏုိင္ေပသည္။ေတာင္ကုန္းအထက္မွ လွမ္းၾကည့္လိုက္ပါက သီဟိုပင္စိုက္ခင္းမ်ား ျပာလဲ့ၾကည္လင္ေသာ အန္ဒမန္ပင္လယ္ျပင္ သူေ႒းကၽြန္း ဆလံုကၽြန္းႏွင့္ပို၍ေ၀းေသာေနရာတြင္ ဇာဒက္ႀကီးကၽြန္းတို႔အပါ၀င္ၿမိတ္ကၽြန္းစုကို ေတြ႕ျမင္ရမည္ျဖစ္သည္။
ၿမိတ္ကၽြန္းစု
ၿမိတ္ကၽြန္းစုတြင္ စုစုေပါင္းကၽြန္းေပါင္း ၈၀၄ ကၽြန္းပါ၀င္သည္ဟုဆိုေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕ခန္႔မွန္းတြက္ဆမႈအရ ကၽြန္းေပါင္း ၁၀၀၀ေက်ာ္ရိွႏုိင္သည္ဟုဆိုၾက၏။အႀကီးဆံုးကၽြန္းမွာ ဘုရင္ကၽြန္း(KING ISLAND)ျဖစ္ၿပီး ဟက္တာေပါင္း ၄၄၀၀၀ရိွသည္။ကၽြန္းအမ်ားအျပားမွာ ပင္လယ္အတြင္းမွထိုးထြက္ေနၾကေသာ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္စိုင္ကၽြန္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။အခ်ဳိ႕ကၽြန္းမ်ားမွာ ထံုးေက်ာက္ကၽြန္းမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး မီတာေပါင္းရာႏွင့္ခ်ီ၍ရွည္လ်ားသည္။ယင္းကၽြန္းမ်ားေပၚတြင္ ဇီ၀ဇီုးငွက္သိုက္မ်ားကို ေတြ႕ရိွၾကသည္။လူမ်ားႏွစ္ၿခိဳက္ခံုမင္စြာ ငွက္သိုက္ေဆးေဖာ္စပ္သံုးစြဲၾကၿပီး တန္ဖိုးႀကီးမားသည့္ အစားအစာတစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ကစ္စာရိုင္းႏွင့္ဒိုမဲလ္ကၽြန္းတို႔အၾကားရိွ ကၽြန္းတစ္ခုကို စက်င္ေက်ာက္(ေက်ာက္ျဖဴ)ကၽြန္းမ်ားဟုေခၚေ၀ၚသမုတ္ထားၾကသည္။အရည္ေသြေကာင္း စက်င္ေက်ာက္မ်ားထြက္ရိွသည္။ကစ္စရိုင္းႏွင့္ဆဲလ္လိုကၽြန္းမ်ား၏ ကမ္းရိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္"ဘုရင့္ကၽြန္း "ထား၀ယ္ကၽြန္းႏွင့္တံငါေက်းရြာမ်ားကလြဲလွ်င္ ၿမိတ္ကၽြန္းစုသည္ ယင္းကၽြန္းစုကိုလွည့္လည္သြားလာက်က္စားေနၾကေသာ ဆလံုသို႔မဟုတ္ ပင္လယ္ဂ်စ္ပစီတို႔အဓိကေနထိုင္ၾကသည္။
ဆလံုတို႔႒ာနီ
တစ္ခ်ိန္ေသာအခါက အသားအေရၫိဳမည္းၿပီး ေနေလာင္ဒဏ္ေၾကာင့္ ေျခာက္ေသြ႕၍နီေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနေသာ ဆံပင္မ်ားရႈပ္ပြေနသည့္ ဆလံုလူမ်ဳိးစုတို႔သည္ မေလးကၽြန္းဆြယ္(ယေန႔မေလးရွားကၽြန္းဆြယ္)တြင္ အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည့္ မေလးလူမ်ဳိးႏြယ္၀င္မ်ားျဖစ္သည္။၎တို႔၏ဘာသာစကားမွာ ကေမၻာဒီးယာက ခ်င္းတိုင္းရင္သားတို႔၏ စကားႏွင့္အေတာ္ပင္တူညီမႈရိွေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ပင္လယ္ေပ်ာ္ဆလံုကၽြန္းသားတို႔၏ ေရကူးေရငုပ္ကၽြမ္းက်င္မႈသည္လည္းအံ့ၾသဖြယ္ရာျဖစ္ေပသည္။၂၀၀၄ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ လန္ပီကၽြန္း၌က်င္းပခဲ့ေသာ ဆလံုပြဲေတာ္မွာလည္း ကမၻာလည့္ခရီးသြားမ်ားအတြက္ အလြန္စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာျဖစ္သည္။ေကာ့ေသာင္းအနီးရိွ ဆလံုကၽြန္းတြင္ လင္းပိုင္ေမြးျမဴေလ့က်င့္မႈသည္လည္း ေအာင္ျမင္ေနၿပီျဖစ္၍ တနသၤာရီတိုင္းအတြင္း ကမၻာလည့္ခရီးသြားလုပ္ငန္း အေျခခံေကာင္းမ်ားတိုးတက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ဆလံုတို႔သည္ငါးဖမ္းျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳၾကေလသည္။ေရေပ်ာ္ဆလံုတို႔သည္ ငါးပုတ္ ငါးကြမ္းရွပ္ ငါးေခြးရွာ ငါးပု႑ား ကကူရံ ငါးျမင္းရင္း ငါးျမစ္ခ်င္းတို႔ကိုဖမ္းဆီးၿပီး ရေနာင္းလက္ကားအ၀ယ္ဒိုင္မ်ားသို႔ေရာင္းခ်ၾကသည္။
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕သည္ နယ္စပ္ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီး ေရာ္ဘာလုပ္ငန္းမွာလည္း တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးလ်က္ ျပင္ပတိုက္ရိုက္တင္ပို႔ႏုိင္ေသာ ပင္လယ္ေရထြက္ကုန္ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ စည္ကားလွသည့္ တံငါဆိပ္ကမ္းတစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ကမ္းနားလမ္း အေနာက္ဘက္တြင္ ပင္လယ္ထြက္အစားအစာေရာင္းခ်ေသာ စားေတာ္ဆက္အမ်ားအျပား တည္ရိွေနၾကသည္။တနသၤာရီတိုင္းသည္ ေရသယံဇာတ ေျမသယံဇာတေပါမ်ားသည္ျဖစ္ရာ လယ္ယာက႑စုစုေပါင္း စိုက္ပ်ဳိးႏုိင္မႈသည္ ယခင္တစ္ႏွစ္လ်င္ ဧက ၄၆၈၀၀၀ ေက်ာ္ရိွခဲ့ရာမွ ယခုအခါ ဧက ၆၇၀၀၀၀ ေက်ာ္အထိတိုးတက္လာေၾကာင္းသိရသည္။တစ္ႏွစ္ဆန္စပါးစိုက္ပ်ဳိးထုပ္လုပ္ႏုိင္မႈသည္လည္း တင္းေပါင္း ၁၆၇ သိန္းအထိတိုးတက္လာသည္ဟုဆိုသည္။
တနသၤာရီတိုင္းသည္ ဆီအုန္းစိုက္ပ်ဳိးရန္းေရေျမသဘာ၀ ရာသီဥတုအေျခအေနေပးသည့္အတြက္ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းရွင္ ၁၆ဖြဲ႕ကဆီအုန္းပင္မ်ားကို အင္တိုက္အားတိုက္စိုက္ပ်ဳိးခဲ့ရာ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ဧက ၁၁၀၀၀၀ ေက်ာ္စိုက္ပ်ဳိးၿပီးျဖစ္သည္။မၾကာေသာကလတြင္ တနသၤာရီတိုင္းသည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ဆီအိုးႀကီးအျဖစ္တင္းစားေခၚခံရမည္မွာ မလြဲဧကန္ျဖစ္သည္။
စက္မႈကုန္ၾကမ္းသီးႏွံတစ္မ်ဳိးျဖစ္ေသာ ေရာ္ဘာကိုလည္း ဧက ၁၄၀၀၀၀ ေက်ာ္အထိတိုးခ်ဲ႕စိုက္ပ်ဳိးႏုိင္ခဲ့သည္။သားငါးက႑တိုးတက္မႈ ငါးပုစြန္ထုပ္လုပ္မႈ ပုလဲေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္း ဥစားၾကက္ေမြးျမဴေရး ပညာေရးစသည့္က႑အသီးသီး၌ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမ်ားရိွလာခဲ့သည္။စက္မႈဇုန္းမ်ားဖြဲ႔စည္းၿပီး ေမာ္ေတာ္ကားမ်ားကိုပင္ ထုပ္လုပ္ေနေလၿပီ။ ေရး-ထား၀ယ္မီးရထားလမ္းကိုလည္းေဖာက္လုပ္ၿပီးစီးခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။တနသၤာရီတိုင္းအတြက္ အသစ္တည္ေဆာက္ၿပီးသြားေသာ ေလၫွာျမစ္ကိုျဖတ္ကူးထားသည့္ ေလၫွာ-မ႑ိဳင္တံတားႏွင့္ကၽြဲကူး-ေက်ာက္ဖ်ာတံတားတို႔ကိုလည္း ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဖြင့္လွစ္ေပးလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ကိုလည္းတိုးခ်ဲ႕ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္လ်က္ရိွေနသည္။ကၽြဲကူး-ေက်ာက္ဖ်ာတံတားမွာ တနသၤာရီတိုင္းတြင္တည္ရိွ၍ေက်ာက္ဖ်ာျမစ္ကူး ၿမိတ္ - ထား၀ယ္ကားလမ္းေပၚ၌တည္ရိွသည္။ယခုအခါတနသၤာရီတိုင္းတြင္ တံတားမ်ားစြာတို႔ကို ႏိုင္ငံေတာ္ကတည္ေဆာက္ေပးခဲ့သျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမာက္ဘက္စြန္းမွေတာင္ဘက္စြန္း ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕အထိေတာက္ေလွ်ာက္ဥဒဟိုသြားလာႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ျမန္မာျပည္ေတာင္ဘက္အဖ်ားစြန္းက ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕သည္ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ပိုမိုလွပသာယာကာၾကည္ႏႈးဖြယ္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

Sunday, October 31, 2010

ေခတ္အဆက္ဆက္သံုးလာတဲ့ျမန္မာအလံမ်ား

Wednesday, October 27, 2010

ျမန္မာအလံအေျပာင္းအလဲ

ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာအေလးျပဳလာခဲ့တဲ့ အလံေလးကိုေျပာင္းလဲလိုက္ပါၿပီ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ အလံေဟာင္းေရာအလံသစ္ပံုပါတင္ေပးလိုက္ပါတယ္

ၾကယ္ေၾကြသတိုးသားသို႔ေနာက္ဆံုးႏုတ္ဆက္ျခင္း

၅.၈.၀၇တြင္ကြယ္လြန္ခဲ့ေသာ တာရာမင္းေ၀၏ေနာက္ဆံုးခရီးဓာတ္ပံုမ်ားIT Reshare Site_မွကူးယူေဖာ္ျပသည္

Saturday, October 23, 2010

သီတင္းကၽြတ္အလြမ္း

အခုခ်ိန္ဆို
ေရႊေကာ့ေသာင္းလည္း
မာက်ဴရီမီးနဲ႔အတူ ဆီမီးထိန္ထိန္လင္းလို႔
ေရႊလေရာင္ထိန္ထိန္ၾကား
ဆီမီး၀ါ၀ါေတြ စီစီညီလို႔
အေ၀းေရာက္ ကၽြန္ေတာ္
အမိေျမလႊမ္း သတိရမွဳေတြ
ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး စီး၀င္
အဘိဓၶာန္ဆန္ဆန္ အေတြး
အိပ္မက္မက္ဆန္ဆန္ စိတ္ကူးေတြ
မင္တံၾကားက စိမ့္ယိုေပါက္က်
သတိရလြမ္းဆြတ္မွဳေတြ
မ်ဥ္းေၾကာင္းေပၚသြန္ခ်
အ၀ါေရာင္ရူးသြပ္မွဳေတြေမ့ပစ္
လျပည့္ညေတြအတြက္
အဆံုးသတ္မ်ဥ္းေၾကာင္းေတြ
သံုးသတ္မွဳေတြ မထည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး……………

အမိေျမအလြမ္း

ေကာက္ေၾကာင္းမဲ့ သတိရျခင္း
စုတ္ခ်က္မဲ့ လြမ္းဆြတ္ျခင္းနဲ႔
စိတ္ကူးေတြ ေလပူေဘာင္းလို
အတိတ္သို႔ လြင့္ပါ
အမိေျမကို စြန္႔ခြာခဲ့သလို
အေမ့အိမ္ကိုလည္း စြန္႔ခြာခဲ့
အေမ့ကိုလြမ္းသလို
ေရႊေကာ့ေသာင္းကိုလည္းလြမ္း
ထိုင္ေနက်"ေက်ာ္စု "ဆိုင္ေလးနဲ႔
ေဘာ္ဒါတို႔ကို လြမ္းပါရဲ႕
စမ္းတ၀ါး အိပ္မက္မ်ားနဲ႔
အဖုအထစ္္္တခ်ဳိ႕
အျဖစ္အပ်က္ေတြ မျဖစ္မေန
post တင္ဖို႔ စိတ္ကူးခ်ဳိခ်ဳိေတြ
မက္မက္စက္စက္လိုအပ္တယ္……………..

Friday, October 22, 2010

လမ္းေပ်ာက္ေသာေန႔မ်ား

စိတ္ပ်က္စရာကို စိတ္ပ်က္တယ္
တစ္ခါခါဆို ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္
ဆဲပစ္လိုက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္
လူ႔ဘ၀ႀကီးထဲ
အလိုမက်မွဳေတြ ေပြးပိုက္ရင္း
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ လံုးပါးပါးခဲ့ၿပီး
ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးသြားမွာပါပဲ
ထင္လား…………
မေျပာင္းလဲတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္
မပ်က္မကြက္ ေနထိုင္မွဳရဲ႕
အံ့ေခ်ာ္ေနဆဲ
အျဖစ္အပ်က္ေတြရိွတယ္
အေခ်ာမသတ္ရေသးတဲ့
အိပ္မက္ေတြေဖာင္းကားလို႔
ထမင္းရည္စည္းေလာင္
ယဥ္ေက်းမွဳမ်ားနဲ႔ လူတခ်ဳိ႕
ကိုယ္တိုင္ ရွင္းျပမတတ္တဲ့
စကားလံုး တခ်ဳိ႕
လပ္ဆတ္မွဳမဲ့ စိတ္ဓာတ္တစ္ခု
စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္
အရာရာ နိမ့္က်မွဳေတြနဲ႔
အရာရာ မေက်နပ္မွဳေတြနဲ႔
ငါ့ ၀ိဥာဥ္တစ္ခုလံုး မရွင္းမလင္း
ဘ၀ဆိုတာ
ဘယ္လို ေခါင္းစဥ္တပ္မလဲ
ဘယ္လို တံဆိပ္တပ္မလဲ
အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ျဖတ္သန္းလာခဲ့သမွ်
ရသ ကိုးပါး ခံစားခဲ့သမွ်
အေခ်ာမသတ္ရေသးတဲ့
အိပ္မက္ေတြေဖာင္းကားလို႔
အရာရာအားလံုးဟာ
ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးသြားမွာပဲ……….

ဂ်စ္ပစီအဖိုးအိုႏွင့္လူငယ္မ်ား

ကင္းကြာခဲ့ေသာ ေဘာ္ဒါမ်ားနဲ႔
ေတြ႕ဆံုဖို႔ဆင္းလာခိုက္
အ၀ါေရာင္ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးခဲ့
နားလိုက္ ရြာလိုက္
မိုးစက္ေတြၾကား
အေပါင္းအသင္းမ်ားနဲ႔
အ၀ါေရာင္ေပ်ာ္ရြင္မွဳေတြ မွ်ေ၀ခံစား
ပင့္ရုန္းေပါက္ခ်လိုက္တဲ့
မိုးစက္ေတြေအာက္
ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္မွဳေတြ
ေတြ႔လိုက္ရတယ္
မၿငိမ္းမခ်မ္း
အိမ္ကထြက္လာေပမဲ့
ေဘာ္ဒါတို႔ရဲ႕
သနားၾကင္နာမွဳေတြ ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့
အဲဒီည…..
၀ိဥာဥ္ဆန္ဆန္ အဖိုးအိုတစ္ဦးကို
သူေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕စြန္းက
နတ္စင္သို႔ပို႔ေဆာင္
အျပန္လမ္းမွာေတာ့
စုတ္ခ်က္ၾကမ္းၾကမ္း ဘ၀အတြက္
အရိုးေပၚ အေရတင္
စီးပြားေရး အေတြးအေခၚမ်ားနဲ႔
အေရာင္းအ၀ယ္ စကားတို႔
ေအးမွဳန္ခါးခါး အလင္းမ်က္ႏွာထဲ
စိမ့္ယိုေပါက္က်လို႔
ငါကေတာ့
ေငးမိွဳင္တိတ္ဆိတ္
ညရဲ႕အထားအသို
လိွဳင္းရိုက္သံရဲ႕ အခင္းအက်င္း
ဂ်စ္ပစီအဖိုးအိုတစ္ဦးရဲ႕
ဗလံုးဗေထြး စကားသံမ်ား
မင္းတို႔ရဲ႕ သနားၾကင္နာမွဳ
အေမွာင္အသမ္းမွာ
အသိအမွတ္ျပဳ စဥ္းစားရင္း
ငါ့ စိတ္ကူးေတြ
ပီပီျပင္ျပင္ ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး
ငါ ခ်ယ္မွဳန္းမဲ့ စိတ္ကူး
ဒီထက္မက လွပပါတယ္
ဒီထက္မက ခန္းနားျမင့္ျမတ္ပါတယ္
တလိမ့္ေခါက္ေကြး က်လာတဲ့
ေလးနက္မွဳေတြ ေတြးေတာရတာ
ၿငီးေငြ႕လွၿပီ……..
ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး
လူ႔ေလာကကို ျဖတ္သန္းၾကပါစို႔….

Thursday, October 21, 2010

အတၱ

မေရရာ မေသခ်ာ
စိတ္ကူးတို႔ ျခစား
ကံၾကမၼာဆိုးတို႔ ေမႊေနာက္
ဓားဆိုးတို႔ ခုတ္ထစ္မွေတာ့
ေမွာင္တစ္၀က္ လင္းတစ္၀က္
အလင္းႏွစ္ေတြထဲ
ေခါက္ရိုးက်ဳိးရင္း
အသံေတြ နားေထာင္ရင္းနဲ႔
အတြယ္အတာမဲ့မွဳေတြပဲ
လိုအပ္တယ္……..
မုသာ၀ါဒအၿပံဳးတို႔ ၿပံဳးတတ္ခဲ့တာ
မုသာ၀ါဒစကားတို႔ သံုးတတ္ခဲ့တာ
မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ ဆက္ဆံေရးေတြနဲ႔
လူ႔ေလာကကို ျဖတ္သန္းခဲ့တာ
ဟန္ခ်က္မညီ လူ႔ေလာကေၾကာင့္ပဲ
ဟန္ေဆာင္မွဳ အေကာင္းဆံုးနဲ႔
ငါ့ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခဲ့တာ
အတၱတခ်ဳိ႕ပဲ
စံုစံုမက္မက္ က်န္ခဲ့တယ္…..

အတိတ္က အလင္းတခ်ဳိ႕

အလင္းနဲ႔ မိုးပြင့္တို႔
ေပ်ာက္ဆံုးလြင့္ပါးခဲ့တဲ့
အတိတ္ေန႔ရက္မ်ား
အလင္းတစ္ေပါက္ ႏွစ္ေပါက္
ရြာသြန္းခဲ့တယ္
ဘ၀င္ေလဟပ္ စိတ္ကူးနဲ႔
တစ္ပိုင္းတစ္စ ၿပိဳဆင္းလာတဲ့
ရင္းတြင္းခံစားခ်က္ေတြကို
ကဗ်ာေတြနဲ႔ခ်ယ္မွဳန္း
အေရာင္မဲ့ သတိရျခင္းေတြနဲ႔
စကားလံုးတို႔ ကခုန္ခဲ့တယ္
တစ္ပုဒ္မွာ တစ္ေၾကာင္းေကာင္းရံုနဲ႔
လူ႔ေလာက မျဖစ္လာႏုိင္ဘူး……

အခ်စ္ကဘာမွအေရးမႀကီးဘူး

အလြမ္းေတြ ျပန႔္က်ဲေနတဲ့
အခန္းငယ္ထဲ
ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ အျပည့္အစံုနဲ႔
ငါ့ ၀ိညာဥ္ လဲေလ်ာင္းေနတယ္
ေၾကမြသြားတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ
ငါ့ အတြက္ နိဂံုးလား
အိပ္မက္ေတြ အေရာင္လြင့္ျပယ္ေနေပမဲ့
ငါ့ခ်စ္ျခင္းေတြက
ေရႊ၀ါေရာင္မီးေတာက္တစ္ခုအျဖစ္
တည္ရိွေနဆဲပါ
မင္းကိုးကြယ္လိုက္တဲ့
ဒုတိယ ဘုရားသခင္ဟာ
မင္း ဘ၀အတြက္
ေပ်ာ္ရႊင္မူေတြ ေဆာင္က်ဥ္းေပးလိမ့္မယ္လို႔
ငါ ေမွ်ာ္လင့္တယ္
ငါ အတြက္ေတာ့
အလြမ္းခါးခါးတစ္ခြက္္နဲ႔
ယခုမွ ႏွက္ႏွက္ကာကာ
ခံစားရတဲ့
ေလးျဖဴရဲ႕သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို
ငါ့ရဲ႕အခန္းငယ္ထဲ ခံစားေနလိုက္မယ္
အခ်စ္ကဘာမွအေရးမႀကီးဘူးလို႔

ဘ၀ အပိုင္းအစမ်ား

ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ဘ၀တစ္ခု
ျပတင္းေပါက္ တစ္ခ်ပ္စာ
ရာသီေတြ ျဖတ္သန္းရင္း
မိွဳခ်ဳိးမွ်စ္ခ်ဳိး စကားလံုးတို႔ကာကြယ္ရင္း
တလိမ့္ေခါက္ေကြး ေခ်ာက္ခ်ားခဲ့တယ္
သင္းပ်ပ်ရနံ႔ေတြရူရူိက္
ခပ္ေ၀းေ၀းက
ေတာင္တန္းေတြ ေငးၾကည့္ရင္း
ကေပကေရ ဘ၀တစ္ခုလံုး
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းဆုပ္ေခ်မိတယ္
ႏွလံုးသားလည္းေခါင္းျဖဴစြယ္က်ဳိးခဲ့ၿပီ…..

မထူးဆန္းဘူး

ရနံ႔ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔အတူ
မ်က္ရည္မိုးတို႔ ရြာသြန္းခဲ့ဖူးတယ္
ရနံ႔ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔အတူ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေတာက္ပခဲ့ဖူးတယ္
စကားလံုးတို႔တူးဆြ
ခံစားခ်က္ေတြ ထြန္ယက္
ဒုကၡသီးေတြစားသံုးၿပီး
လူ႔ဘ၀ကိုခရီးဆက္
အားလံုးကိုခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္
ဘာမွ မထူးဆန္းဘူး
ဘာမွ မေရရာဘူး
ေဟာင္းႏြမ္းတဲ့ ပံုေသနည္းေတြနဲ႔
ဘ၀ကို မတြက္ခ်က္ခ်င္ေတာ့ဘူး
လူ႔ေလာကကို ကန္႔လန္႔ကာခ်ၿပီး
ဘ၀ကို ႏုိးတစ္၀က္အိပ္မက္ေတြ
ဆက္မက္ေနလိုက္မယ္

အ၀ါေရာင္ ေဘာ္သီးတစ္လံုး

ေရခဲစိမ္ စကားလံုးေတြ
မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ၿပီး လာမေျပာနဲ႔
နား စႏုတ္ျဖစ္တယ္
ဘယ္သူ႔ကိုမွ
အျပာသီး၀င္ေအာင္ မလုပ္ခဲ့ဘူး
အနီသီးလည္း ထုပ္မျပခဲ့ဘူး
အစိမ္းသီးနဲ႔လည္း မရင္းႏွီးခဲ့ဘူး
ဘ၀မွာ အမွတ္မ်ားမ်ားရဖို႔အတြက္
အနက္ေရာင္အသီးေတြကိုပဲ
ေရြးခ်ယ္စားသံုးခဲ့တယ္
အနာဂတ္ဟာ
အ၀ါေရာင္ေဘာသီးတစ္လံုးျဖစ္မယ္ဆိုရင္
အမွတ္မ်ားမ်ားလည္း မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး….
နား စႏုတ္လည္း မခံခ်င္ေတာ့ဘူး…
နာရီေတြ ငါ့ကို ကစားခဲ့တာ
ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ…..
အခုခ်ိန္ထိ ဘ၀ဟာ
စိတ္စႏုတ္ေတြနဲ႔
ဟိုေဘာင္ ထိလိုက္ ဒီေဘာင္ ထိလိုက္နဲ႔
အေရာင္ေတြလြင့္ခဲ့……
ေဘာင္ေတြေက်ာ္ခဲ့…….
ငါ့ရဲ႕ အရွင္သခင္ ငါဟာလည္း လက္ရည္ညံ့ဖ်င္းဆဲ
ငါ့ရဲ႕ ေက်းကၽြန္း ငါဟာလည္း……………..
ဒါေပမယ့္…
ဘ၀ဟာ…
အ၀ါေရာင္ေဘာ္သီးတစ္လံုးသာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္…….

ေတေလငွက္မ်ား

ေတေလမ်ား အုပ္စုဖဲြ႔ပ်ံသန္းရင္းနဲ႔
အလင္းတို႔ ပိန္းပိန္းေမွာင္ခဲ့
ညစဥ္ရက္ဆက္
ယမကာတစ္လွည့္ အ၀ါေရာင္တစ္လွည့္နဲ႔
အႆျပာတို႔ စုန္းစုန္းျမဳပ္ခဲ့
ေၾကာင္တိေၾကာင္က်ား ညေတြမွာ
ၾကယ္စင္ေတြကလည္း စီစီေ၀လွ်က္
မွဳန္၀ါး၀ါး အလင္းေျပာက္ေတြထဲ
စိမ့္၀င္ေပ်ာ္ပိုက္လို႔
ျဖဴမေယာင္နဲ႔ ႏွက္ခဲ့တဲ့ဘ၀ေတြလညး္
ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားခဲ့တယ္
မန္းက်ီးေဆာ္ဒါနဲ႔ ခ်စ္ေဘာ္ဒါတို႔
အဆင္မေျပျခင္းမ်ား ေျဖသိမ့္ရင္း
ေမ်ာက္ေခ်းခါးဆိုင္နဲ႔ က်ားဆယ့္တစ္ေကာင္ကိုလည္း
မက္ေမာရူိက္မက္စြာစီးခဲ့
အ၀ါေရာင္ရူးသြပ္မူေတြလည္း
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္စားသံုး
မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္ မ်က္ႏွာမ်ားနဲ႔
အရိုးေပၚအေရတင္ ဘ၀တစ္ခုရခဲ့
လက္ေတြ႔အသိတရားတို႔လည္း
အိပ္တန္း၀င္ေနာက္က်ခဲ့တယ္း……….

မုသာ၀ါဒအၿပံဳး

မၿပံဳးခ်င္ပဲ တေန႔တေန႔
ၿပံဳးလိုက္ ၿပံဳးလိုက္
ရယ္လိုက္ ရယ္လိုက္
ေနခဲ့ရတာ
ဖတ္ဖတ္ကို ေမာလို႔

ခရီး

ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မွဳေတြ
နာက်င္ဖုထစ္ေနမွေတာ့
အစဥ္အလာေတြကို ထိုးခြဲလန္ေဖာက္
စိတ္ကူးတည့္ရာ အတၴဳပၸတိၲဳနဲ႔
သမားရိုးက် ျပဳလုပ္ခ်က္ေတြရိုက္ခ်ဳိး
လမ္းစဥ္အသစ္နဲ႔ ေလွ်ာ္တက္တစ္ေခ်ာင္း
ပံုသဏာန္မဲ့ အသြင္သဏာန္နဲ႔
အံ့ခ်ီးမခန္း ေလွာ္ခတ္ခဲ့တယ္
လက္ေတြ႔အသိတရား
တစ္ခုေလာက္ရမလားလို႔

Monday, October 18, 2010

ရန္သူ

ေခါင္းေမာ့လိုက္ ေခါင္းငုပ္လိုက္
ေရွ႕ၾကည့္လိုက္ ေနာက္ၾကည့္လိုက္
ေတာင္ၾကည့္လိုက္ ေျမာက္ၾကည့္လိုက္နဲ႔
ၾကည့္… ၾကည့္…ၾကည့္ခဲ့ရေပါင္းလဲမ်ားလွၿပီ….
ေတြ႔မဲ့ေတြ႔ေတာ့
ရန္သူက ကိုယ္ကိုကိုယ္တိုင္ပဲ…

အလင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ထဲ အတိတ္

ဖေရာင္းတိုင္အလင္းနဲ႔
စိတ္ကူးတို႔ ရြက္လြင့္ရင္း
မိုးတဖဲြဖြဲက်သံ နားေထာင္ရင္း
အတိတ္ ပစၥုဳပၸန္ အနာဂတ္
ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံမူ
အလိုမက်မူ
မေရရာ မေသခ်ာမူ
ခ်ိန္ထိုးစဥ္းစားရင္း
ကိုယ့္ကိုကိုယ္သံုးသပ္ရင္း
ေပွ်ာ္ရႊင္မူပါးပါးနဲ႔
အတိတ္အေၾကာင္းျပန္တူးေဖာ္ရင္း
မေက်နပ္မူ႕မ်ားမ်ားနဲ႔
ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္း သံုးသပ္ရင္း
အိပ္မက္အက်ဳိးအပဲ့ တစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔
အနာဂတ္အေၾကာင္း ေတြးေတာရင္း
ညေတြ မနက္ျဖစ္သြားခဲ့ဖူးတယ္
ဟိုက္ဒရိုဂ်င္တစ္ဆ ကာဗြန္ႏွစ္ဆနဲ႔
မွဳန္ပ်ပ်အလင္းတခ်ဳိ႕ေတာ့
လင္းခဲ့ဖူးတယ္………….

အေမွာင္ထဲက အလင္းႏွစ္မ်ား

ည…………
လူသံ သူသံ တိတ္ဆိတ္လို႔
မီးေရာင္မ်ား
ကြက္ၾကားကြက္ၾကားလင္းလို႔
ထိုင္ေနက်“ေက်ာ္စု” လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးလည္း
အလင္းမွဳန္မွဳန္မွာ လဲေလ်ာင္းလို႔
ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ထဲက
ႏူတ္ခမ္းေမႊးေရးေရး
မင္းကြတ္သီးေလးလည္း အိပ္စက္လို႔
အဲဒီညမွာ ေလးေယာက္စလံုး
အေပ်ာ္ေတြ ပက္ပက္စက္စက္ရြာသြန္း
ေကာက္တိေကာက္ေကြး ၾကယ္ေရာင္ေတြၾကား
ဂစ္တာ၀ိုင္းဟာလည္း တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္
အ၀ါေရာင္ရူးသြပ္မူ႕ၾကားက
အမွတ္မထင္ စီးဆင္းလာတဲ့
စကားလံုးက………………..
“လူအားလံုး ထိပ္ဆံုးကေနခ်င္ေပမယ့္
လူအားလံုး ထိပ္ဆံုးက မေသခ်င္ဘူး….”
အဲဒီညဟာ………
အေမွာင္ထဲကအလင္းႏွစ္ေတြျဖစ္တယ္………………..

Friday, August 20, 2010

ဒုကၡမ်ားေရာင္းရန္ရွိသည္

ေက်းငွက္တစ္ေကာင္
ေလွာင္ခ်ဳိင့္ထဲ ၀င္ကတဲ့ေန႔
ၾကယ္စင္ေတြ ကႀကိဳးလြဲ
မာန္ထလာတဲ့ ပင္လယျ္ပင္
မိုးသက္မုန္တိုင္းနဲ႔ ေပါင္းစီးလို႔
ငါ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ
အျပဳတ္ေခ်မွဳန္း
ေဒါသနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ ကစားပြဲ
ေသာကေတြ ေသာက္ေသာက္လဲေပါလာတယ္
ငါ ထြန္ယက္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ
ဒုကၡေတြ သီးပြင့္လာလို႔ေပါ့
ဒုကၡမ်ားေရာင္းရန္ရွိသည္
ဆိုင္းပုဒ္ကိုဆြဲ
လူ႕ေလာကထဲ၀င္ခဲ့တာ
တစ္ေယာက္မွ ငါ့ကို
ေဆးေဖၚေက်ာဖက္
မလုပ္ေတာ့ဘူး...............
ငါ ထြန္ယက္ခဲ့ ဒုကၡသီးေတြ
ငါ ကိုယ္တိုင္ စားသံုးၿပီး
လူ႕ေလာကကို
ခရီးဆက္ရအံုးမယ္ေပါ့ေလ..................

Thursday, August 5, 2010

ငွက္မ်ား၏ ေတာင္ပံ

ေတာအုပ္တစ္ခုကို
အစဥ္တစိုက္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့
ပင္လယ္တစ္စင္းရဲ႕ မာယာ
ၾကယ္ေႁကြခ်ိန္ သံစဥ္နဲ႔
ငိုရွိက္သံေတြအတြက္
ေကာက္ေၾကာင္းမဲ့ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔
အရာရာဟာ မီးခိုးေငြ႕ေတြျဖစ္လို႔
ၾကယ္စင္ေႁကြခ်ိန္အတြက္
မိုးေမွ်ာ္အိပ္မက္တို႔ မလိုဘူး.....

မုသာ၀ါဒ Converter

မီးစတစ္ဖက္ ေရတစ္မွဳတ္
ေကြးေကာက္တဲ့ လက္တစ္စံုၾကား
အနမ္းစက္ေတြ တြဲေလာင္းက်လို႔
ရင္ထဲက အႏုပညာအတြက္
အႏုျမဴေရာင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ မဟုတ္ေသးဘူး
္စည္းတစ္ခုျခား
ရင္ဖတ္ထဲ
ေဘာင္တစ္ခု သြတ္သြင္းၿပီးေနာက္
အႏွစ္သာရေတြ ေပ်ာက္ဆံုး
ငယ္ငယ္တုန္းကလို
ညစ္ေထးမွဳမဲ့ ေပွ်ာ္ရႊင္မွဳနဲ႔
လူ႕ေလာကကို
အိပ္မက္ မက္ၾကည့္ခ်င္တယ္
အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထ
ရင္ဖတ္ထဲ
ပူေလာင္မွဳတစ္စံုတစ္ရာနဲ႔
မုသာ၀ါဒေတြ တပ္ဆင္ရအုန္းမယ္....
ေနာက္တစ္ႀကိမ္အတြက္.....
ေနာက္အခါအတြက္.........
မုသာ၀ါဒေတြ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး.........

ရင္ထဲက Virus

ကမၻာေျမျပင္ကို ပ်က္ဖ်န္းလိုက္တဲ့
မိုးစက္ေတြထဲ
ဖားေအာ္သံေတြ မပါဘူး...
ငါ ႏုိးခဲ့တဲ့ တေရးေတြထဲ
အိပ္မက္ေတြ မပါဘူး...
ျဖစ္ကတတ္ဆန္း
တည္ေဆာက္ထားတဲ့
ဘ၀မ်ဳိး မပါဘူး...
ဘ၀ရဲ႕နိဒါန္းတစ္ခုလံုး
မုန္တိုင္းထန္ခဲ့
မထီမဲ့ျမင္
စတိုင္မ်ဳိး၀တ္ၿခံဳထားလို႔
ဒလေဟာဆင္းလာတဲ့
ငါ့ရဲ႕ အဓိကရုဏ္းျဖစ္ပြားမွဳေတြ
ဘယ္လိုSoftwareနဲ႔
တည္းျဖတ္ရမလဲ.................
ဘ၀ရဲ႕ ပန္းတိုင္အတြက္
ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ေတြ ေက်ာ္ျဖတ္
စိတ္ဓာတ္ေတြ ေလွ်ာ္ဖြတ္သန္႔စင္
အၿပံဳးစက္စက္ေတြ ၀တ္ၿခံဳ
လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲ၀င္
အခုေတာ့
ငါ့ရင္ဖတ္ထဲ
Virus ေတြကိုက္ခဲေနၿပီ............

လူငယ္ဘ၀

ၾကယ္ေတြ ေႂကြတဲ့ညေပါ့
မ်က္ရည္တြဲလြဲ ကေလးတစ္ေယာက္
ပင္လယ္ျပင္ရဲ႕ ရိုက္ခတ္မွဳ႕ေတြ
ေငးၾကည့္ရင္း
အနာဂတ္ေတြ မီးၿမိဳက္္
လူငယ္တစ္ေယာက္
ဒုကၡပင္လယ္ေပၚ စီးေမ်ာရင္း
ကႀကိဳးေတြလြဲ
ေလနီၾကမ္းေတြ တိုက္ခတ္ခ်ိန္မွာ
စိတ္ဓာတ္ေတြ ဖုန္ကပ္ခံရတယ္

ၾကိဳးစင္

အနက္ေရာင္ ပ၀ါခ်ဳံၿပီး
ငါ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ
ႀကိဳးစင္တက္တဲ့ေန႔
ကမၻာေျမတစ္ခြင္
မ်က္ရည္မိုးတို႔နဲ႔ မဲေမွာင္လို႔ေပါ့
၀ုန္းကနဲ ဆင္းသြားတဲ့
ခလုတ္ေမာင္းတစ္ခုေၾကာင့္
ငါ...ဘာျဖစ္သြားလဲ.......
ငါ..ဘာေတြျဖစ္သြားလဲ..........
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မသိလိုက္ခင္မွာပဲ
ငါဟာ ေမွာင္မိုက္တဲ့
ကမၻာႀကီးထဲ ေရာက္သြားတယ္...........

Wednesday, January 20, 2010

ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ဓာတ္ပံု

Monday, January 18, 2010

လူ႕ေလာကထဲသို႔

အတိတ္ကို ျပန္ေတြးလိုက္တိုင္း
အရာရာ အဆင္မေျပမွဳေတြနဲ႔
လေရာင္ျဖာဆင္းေနတဲ့
ေရျပင္ေပၚက လွဳပ္ရွားမွဳေတြၾကည့္လိုက္တိုင္း
ကဗ်ာႏွလံုးသားထဲက
စကားလံုးေတြ လဲွၿပိဳလာခဲ့
လိွဳင္းထေနတဲ့ ပင္လယ္ျပင္
ေလနီၾကမ္းေတြနဲ႔အတူ
မိုးသားေတြထဲ
အဓိပါယ္တစ္စံုတစ္ရာပါလာတယ္
တခါခါဆို ရင္ဖတ္ေတြထဲ
ဘာမွမထည့္ပဲ
လူ႔ေလာကကို ေပါ့ပါးစြာခရီးဆက္ခ်င္တယ္……………

ေမွာ္၀င္ညရဲ႕နမ္းရွဳိက္မွဳ

ၾကယ္မစံုတဲ့ ေမွာ္၀င္ည
သတိရလြမ္းဆြတ္မွဳေတြ ဖူးပြင့္
ႏွလံုးသားရဲ႕အလိုက်
ငါ့ ခႏၵာကိုယ္တို႕ ခရီးႏွင္
အခ်စ္ေစတမာန္ရဲ႕အလိုက်
ၾကယ္ေရာင္ေတြနဲ႕
မင္း..မ်က္ႏွာေလး ျမင္ေတြ႕ခ်ိန္မွာ
ငါဟာ…
ရႈးသြပ္စြာ အျပစ္တစ္ခုဖန္ဆင္း
ႏွဳညံ့တဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား
ရႈိ္က္တမက္မက္ နမ္းရႈိက္ရုံနဲ႔
ငါဟာ…
အသိစိတ္မဲ့ ကမၻာသစ္သို႔ေရာက္ခဲ့
မရပ္မနား ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာလိုက္တဲ့
မင္း…စကားလံုးေတြေၾကာင့္
ဟိုစဥ္က………………….
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွိန္မွိန္
အခုေတာ့…
အဓိပါယ္မဲ့ ရႈးသြပ္ျခင္းေတြထဲေပ်ာက္ဆံုး
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိတဲ့
မင္း..ရင္ထဲကအခ်စ္ေတြအတြက္
ငါဟာာ..
ေၾကကြဲေသာကေတြနဲ႔
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတာင္ မသိခဲ့
ေပြ႕ဖက္ထားတဲ့ လက္ေတြၾကား
အခ်စ္ဟာေပ်ာက္ဆံုး
မင္း…သိႏုိင္မလား???
ငါ… ဘာေတြျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ…
ရႈးသြပ္စြာ နမ္းရႈိက္ခဲ့တဲ့
လက္ဖမိုးေလးလည္း
ၾကယ္မစံုတဲ့ ေမွာ္၀င္ညေလးနဲ႔အတူ
ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့…
မင္း…သိႏုိင္မလာ.???
ငါ…ဘာေတြျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ….
ဘာေတြျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ…..
ဘာေတြျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ…..

သူငယ္ခ်င္း

ေ၀းေ၀း၀ါး၀ါး ဇာတ္လမ္းနဲ႔စ
မွဳန္၀ါး၀ါးဇာတ္သိမ္းတဲ့
ခ်စ္ပံုျပင္တစ္ပုဒ္။
၀င္သက္ထြက္သက္ေတြ ရူရိူက္တတ္တဲ့
အရုဏ္ဦးနတ္သမီး။
မင္း….
စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲ
တိတ္တဆိတ္ေနတဲ့ ညေတြဆို
ငါ့ ႏွလံုးသားကို
မိစာၦ၀ိညာဥ္ေတြပူးကပ္
စိတ္ၫိဳ႕ခံရသူလို
သမာရိုးက်စကားလံုးေတြနဲ႔
ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္ေတြေပးခဲ့။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း
မင္းေျပာခဲ့တဲ့ စကားလံုးက
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လို။
သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ တံဆိပ္တစ္ခု
တပ္ဆင္ေပးလိုက္ရုံနဲ႔
ငါ့ ႏွလံုးသားေတြ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ က်ိန္စာသင့္ခဲ့။
မင္းငါ့ကို
သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႔
ႏွက္သိမ့္မွဳဆုတစ္ခု ဂုဏ္ျပဳခဲ့
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ
ပထမဆုကို မဆြတ္ခူးႏိုင္ေပမဲ့
ငယ္သူငယ္ခ်င္းလို
ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး
ဖုန္းေျပာခြင့္ေလးနဲ႕ ေျဖသိမ့္ရုံေပါ့။
ပက္ပက္စက္စက္ အသည္းကြဲခ်င္တဲ့ငါ
အခုေတာ့
သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ တံဆိပ္တစ္ခုေၾကာင့္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔
ငါ့ အခန္းငယ္ထဲ
ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ လဲွၿပိဳေနတယ္….