ရႈပ္ေထြးေပြလီ ေလာကႀကီးထဲ
သင့္ႏုိးရာရာ ေကာင္းရာႏိုးႏိုး
ရွာေဖြေရြးခ်ယ္ရင္း
သကၠရာဇ္ေတြပါးလ်ကုန္ခဲ့
ေျဖသိမ့္လိုက္ အေျဖရွာလိုက္နဲ႔
ေ၀းရာသို႔ ထြက္ေျပးခ်င္သူပါ။
သမားရိုးက် ေနထိုင္မႈေတြ
ၿငီးေငြ႔လွၿပီ……..
၀မ္းနည္းမႈေတြ ေရာယွက္ထားတဲ့
ႏွလံုးသားတစ္စံုနဲ႔
ငါ တို႔ၿမိဳ႕ကေလးကို
ခြဲခြာရလိမ့္မယ္
ပဲခ်ိတ္ေပၚက ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း
မ်က္ရည္မဲ့ ငိုေႂကြးခဲ့တယ္။
ပါခ်န္ျမစ္ထဲ
မ်က္ရည္အတၳဳပၸတၱိေတြရိွတယ္။
ဆင္းဆင္းရဲရဲ ျဖတ္သန္းတဲ့ဘ၀
ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးတိုက္ခိုက္တဲ့ ေလာကဓံ
ဒဏ္ရာေတြ ရင္၀ယ္ပိုက္ေထြး
မေရမရာ အေတြးေတြနဲ႔
အလင္းမွဳန္မွဳန္ထဲ
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳကို စြန္႔ခြာခဲ့
အဲဒီေန႔လည္း သမားရိုးက်က်ခါးသီးလို.................
No comments:
Post a Comment