Wednesday, October 27, 2010

ျမန္မာအလံအေျပာင္းအလဲ


ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာအေလးျပဳလာခဲ့တဲ့ အလံေလးကိုေျပာင္းလဲလိုက္ပါၿပီ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ အလံေဟာင္းေရာအလံသစ္ပံုပါတင္ေပးလိုက္ပါတယ္

ၾကယ္ေၾကြသတိုးသားသို႔ေနာက္ဆံုးႏုတ္ဆက္ျခင္း










၅.၈.၀၇တြင္ကြယ္လြန္ခဲ့ေသာ တာရာမင္းေ၀၏ေနာက္ဆံုးခရီးဓာတ္ပံုမ်ားIT Reshare Site_မွကူးယူေဖာ္ျပသည္

Saturday, October 23, 2010

သီတင္းကၽြတ္အလြမ္း

အခုခ်ိန္ဆို
ေရႊေကာ့ေသာင္းလည္း
မာက်ဴရီမီးနဲ႔အတူ ဆီမီးထိန္ထိန္လင္းလို႔
ေရႊလေရာင္ထိန္ထိန္ၾကား
ဆီမီး၀ါ၀ါေတြ စီစီညီလို႔
အေ၀းေရာက္ ကၽြန္ေတာ္
အမိေျမလႊမ္း သတိရမွဳေတြ
ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး စီး၀င္
အဘိဓၶာန္ဆန္ဆန္ အေတြး
အိပ္မက္မက္ဆန္ဆန္ စိတ္ကူးေတြ
မင္တံၾကားက စိမ့္ယိုေပါက္က်
သတိရလြမ္းဆြတ္မွဳေတြ
မ်ဥ္းေၾကာင္းေပၚသြန္ခ်
အ၀ါေရာင္ရူးသြပ္မွဳေတြေမ့ပစ္
လျပည့္ညေတြအတြက္
အဆံုးသတ္မ်ဥ္းေၾကာင္းေတြ
သံုးသတ္မွဳေတြ မထည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး……………

အမိေျမအလြမ္း

ေကာက္ေၾကာင္းမဲ့ သတိရျခင္း
စုတ္ခ်က္မဲ့ လြမ္းဆြတ္ျခင္းနဲ႔
စိတ္ကူးေတြ ေလပူေဘာင္းလို
အတိတ္သို႔ လြင့္ပါ
အမိေျမကို စြန္႔ခြာခဲ့သလို
အေမ့အိမ္ကိုလည္း စြန္႔ခြာခဲ့
အေမ့ကိုလြမ္းသလို
ေရႊေကာ့ေသာင္းကိုလည္းလြမ္း
ထိုင္ေနက်"ေက်ာ္စု "ဆိုင္ေလးနဲ႔
ေဘာ္ဒါတို႔ကို လြမ္းပါရဲ႕
စမ္းတ၀ါး အိပ္မက္မ်ားနဲ႔
အဖုအထစ္္္တခ်ဳိ႕
အျဖစ္အပ်က္ေတြ မျဖစ္မေန
post တင္ဖို႔ စိတ္ကူးခ်ဳိခ်ဳိေတြ
မက္မက္စက္စက္လိုအပ္တယ္……………..

Friday, October 22, 2010

လမ္းေပ်ာက္ေသာေန႔မ်ား

စိတ္ပ်က္စရာကို စိတ္ပ်က္တယ္
တစ္ခါခါဆို ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္
ဆဲပစ္လိုက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္
လူ႔ဘ၀ႀကီးထဲ
အလိုမက်မွဳေတြ ေပြးပိုက္ရင္း
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ လံုးပါးပါးခဲ့ၿပီး
ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးသြားမွာပါပဲ
ထင္လား…………
မေျပာင္းလဲတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္
မပ်က္မကြက္ ေနထိုင္မွဳရဲ႕
အံ့ေခ်ာ္ေနဆဲ
အျဖစ္အပ်က္ေတြရိွတယ္
အေခ်ာမသတ္ရေသးတဲ့
အိပ္မက္ေတြေဖာင္းကားလို႔
ထမင္းရည္စည္းေလာင္
ယဥ္ေက်းမွဳမ်ားနဲ႔ လူတခ်ဳိ႕
ကိုယ္တိုင္ ရွင္းျပမတတ္တဲ့
စကားလံုး တခ်ဳိ႕
လပ္ဆတ္မွဳမဲ့ စိတ္ဓာတ္တစ္ခု
စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္
အရာရာ နိမ့္က်မွဳေတြနဲ႔
အရာရာ မေက်နပ္မွဳေတြနဲ႔
ငါ့ ၀ိဥာဥ္တစ္ခုလံုး မရွင္းမလင္း
ဘ၀ဆိုတာ
ဘယ္လို ေခါင္းစဥ္တပ္မလဲ
ဘယ္လို တံဆိပ္တပ္မလဲ
အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ျဖတ္သန္းလာခဲ့သမွ်
ရသ ကိုးပါး ခံစားခဲ့သမွ်
အေခ်ာမသတ္ရေသးတဲ့
အိပ္မက္ေတြေဖာင္းကားလို႔
အရာရာအားလံုးဟာ
ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးသြားမွာပဲ……….

ဂ်စ္ပစီအဖိုးအိုႏွင့္လူငယ္မ်ား

ကင္းကြာခဲ့ေသာ ေဘာ္ဒါမ်ားနဲ႔
ေတြ႕ဆံုဖို႔ဆင္းလာခိုက္
အ၀ါေရာင္ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးခဲ့
နားလိုက္ ရြာလိုက္
မိုးစက္ေတြၾကား
အေပါင္းအသင္းမ်ားနဲ႔
အ၀ါေရာင္ေပ်ာ္ရြင္မွဳေတြ မွ်ေ၀ခံစား
ပင့္ရုန္းေပါက္ခ်လိုက္တဲ့
မိုးစက္ေတြေအာက္
ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္မွဳေတြ
ေတြ႔လိုက္ရတယ္
မၿငိမ္းမခ်မ္း
အိမ္ကထြက္လာေပမဲ့
ေဘာ္ဒါတို႔ရဲ႕
သနားၾကင္နာမွဳေတြ ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့
အဲဒီည…..
၀ိဥာဥ္ဆန္ဆန္ အဖိုးအိုတစ္ဦးကို
သူေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕စြန္းက
နတ္စင္သို႔ပို႔ေဆာင္
အျပန္လမ္းမွာေတာ့
စုတ္ခ်က္ၾကမ္းၾကမ္း ဘ၀အတြက္
အရိုးေပၚ အေရတင္
စီးပြားေရး အေတြးအေခၚမ်ားနဲ႔
အေရာင္းအ၀ယ္ စကားတို႔
ေအးမွဳန္ခါးခါး အလင္းမ်က္ႏွာထဲ
စိမ့္ယိုေပါက္က်လို႔
ငါကေတာ့
ေငးမိွဳင္တိတ္ဆိတ္
ညရဲ႕အထားအသို
လိွဳင္းရိုက္သံရဲ႕ အခင္းအက်င္း
ဂ်စ္ပစီအဖိုးအိုတစ္ဦးရဲ႕
ဗလံုးဗေထြး စကားသံမ်ား
မင္းတို႔ရဲ႕ သနားၾကင္နာမွဳ
အေမွာင္အသမ္းမွာ
အသိအမွတ္ျပဳ စဥ္းစားရင္း
ငါ့ စိတ္ကူးေတြ
ပီပီျပင္ျပင္ ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး
ငါ ခ်ယ္မွဳန္းမဲ့ စိတ္ကူး
ဒီထက္မက လွပပါတယ္
ဒီထက္မက ခန္းနားျမင့္ျမတ္ပါတယ္
တလိမ့္ေခါက္ေကြး က်လာတဲ့
ေလးနက္မွဳေတြ ေတြးေတာရတာ
ၿငီးေငြ႕လွၿပီ……..
ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး
လူ႔ေလာကကို ျဖတ္သန္းၾကပါစို႔….

Thursday, October 21, 2010

အတၱ

မေရရာ မေသခ်ာ
စိတ္ကူးတို႔ ျခစား
ကံၾကမၼာဆိုးတို႔ ေမႊေနာက္
ဓားဆိုးတို႔ ခုတ္ထစ္မွေတာ့
ေမွာင္တစ္၀က္ လင္းတစ္၀က္
အလင္းႏွစ္ေတြထဲ
ေခါက္ရိုးက်ဳိးရင္း
အသံေတြ နားေထာင္ရင္းနဲ႔
အတြယ္အတာမဲ့မွဳေတြပဲ
လိုအပ္တယ္……..
မုသာ၀ါဒအၿပံဳးတို႔ ၿပံဳးတတ္ခဲ့တာ
မုသာ၀ါဒစကားတို႔ သံုးတတ္ခဲ့တာ
မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ ဆက္ဆံေရးေတြနဲ႔
လူ႔ေလာကကို ျဖတ္သန္းခဲ့တာ
ဟန္ခ်က္မညီ လူ႔ေလာကေၾကာင့္ပဲ
ဟန္ေဆာင္မွဳ အေကာင္းဆံုးနဲ႔
ငါ့ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခဲ့တာ
အတၱတခ်ဳိ႕ပဲ
စံုစံုမက္မက္ က်န္ခဲ့တယ္…..

အတိတ္က အလင္းတခ်ဳိ႕

အလင္းနဲ႔ မိုးပြင့္တို႔
ေပ်ာက္ဆံုးလြင့္ပါးခဲ့တဲ့
အတိတ္ေန႔ရက္မ်ား
အလင္းတစ္ေပါက္ ႏွစ္ေပါက္
ရြာသြန္းခဲ့တယ္
ဘ၀င္ေလဟပ္ စိတ္ကူးနဲ႔
တစ္ပိုင္းတစ္စ ၿပိဳဆင္းလာတဲ့
ရင္းတြင္းခံစားခ်က္ေတြကို
ကဗ်ာေတြနဲ႔ခ်ယ္မွဳန္း
အေရာင္မဲ့ သတိရျခင္းေတြနဲ႔
စကားလံုးတို႔ ကခုန္ခဲ့တယ္
တစ္ပုဒ္မွာ တစ္ေၾကာင္းေကာင္းရံုနဲ႔
လူ႔ေလာက မျဖစ္လာႏုိင္ဘူး……

အခ်စ္ကဘာမွအေရးမႀကီးဘူး

အလြမ္းေတြ ျပန႔္က်ဲေနတဲ့
အခန္းငယ္ထဲ
ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ အျပည့္အစံုနဲ႔
ငါ့ ၀ိညာဥ္ လဲေလ်ာင္းေနတယ္
ေၾကမြသြားတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ
ငါ့ အတြက္ နိဂံုးလား
အိပ္မက္ေတြ အေရာင္လြင့္ျပယ္ေနေပမဲ့
ငါ့ခ်စ္ျခင္းေတြက
ေရႊ၀ါေရာင္မီးေတာက္တစ္ခုအျဖစ္
တည္ရိွေနဆဲပါ
မင္းကိုးကြယ္လိုက္တဲ့
ဒုတိယ ဘုရားသခင္ဟာ
မင္း ဘ၀အတြက္
ေပ်ာ္ရႊင္မူေတြ ေဆာင္က်ဥ္းေပးလိမ့္မယ္လို႔
ငါ ေမွ်ာ္လင့္တယ္
ငါ အတြက္ေတာ့
အလြမ္းခါးခါးတစ္ခြက္္နဲ႔
ယခုမွ ႏွက္ႏွက္ကာကာ
ခံစားရတဲ့
ေလးျဖဴရဲ႕သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို
ငါ့ရဲ႕အခန္းငယ္ထဲ ခံစားေနလိုက္မယ္
အခ်စ္ကဘာမွအေရးမႀကီးဘူးလို႔

ဘ၀ အပိုင္းအစမ်ား

ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ဘ၀တစ္ခု
ျပတင္းေပါက္ တစ္ခ်ပ္စာ
ရာသီေတြ ျဖတ္သန္းရင္း
မိွဳခ်ဳိးမွ်စ္ခ်ဳိး စကားလံုးတို႔ကာကြယ္ရင္း
တလိမ့္ေခါက္ေကြး ေခ်ာက္ခ်ားခဲ့တယ္
သင္းပ်ပ်ရနံ႔ေတြရူရူိက္
ခပ္ေ၀းေ၀းက
ေတာင္တန္းေတြ ေငးၾကည့္ရင္း
ကေပကေရ ဘ၀တစ္ခုလံုး
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းဆုပ္ေခ်မိတယ္
ႏွလံုးသားလည္းေခါင္းျဖဴစြယ္က်ဳိးခဲ့ၿပီ…..

မထူးဆန္းဘူး

ရနံ႔ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔အတူ
မ်က္ရည္မိုးတို႔ ရြာသြန္းခဲ့ဖူးတယ္
ရနံ႔ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔အတူ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေတာက္ပခဲ့ဖူးတယ္
စကားလံုးတို႔တူးဆြ
ခံစားခ်က္ေတြ ထြန္ယက္
ဒုကၡသီးေတြစားသံုးၿပီး
လူ႔ဘ၀ကိုခရီးဆက္
အားလံုးကိုခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္
ဘာမွ မထူးဆန္းဘူး
ဘာမွ မေရရာဘူး
ေဟာင္းႏြမ္းတဲ့ ပံုေသနည္းေတြနဲ႔
ဘ၀ကို မတြက္ခ်က္ခ်င္ေတာ့ဘူး
လူ႔ေလာကကို ကန္႔လန္႔ကာခ်ၿပီး
ဘ၀ကို ႏုိးတစ္၀က္အိပ္မက္ေတြ
ဆက္မက္ေနလိုက္မယ္

အ၀ါေရာင္ ေဘာ္သီးတစ္လံုး

ေရခဲစိမ္ စကားလံုးေတြ
မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ၿပီး လာမေျပာနဲ႔
နား စႏုတ္ျဖစ္တယ္
ဘယ္သူ႔ကိုမွ
အျပာသီး၀င္ေအာင္ မလုပ္ခဲ့ဘူး
အနီသီးလည္း ထုပ္မျပခဲ့ဘူး
အစိမ္းသီးနဲ႔လည္း မရင္းႏွီးခဲ့ဘူး
ဘ၀မွာ အမွတ္မ်ားမ်ားရဖို႔အတြက္
အနက္ေရာင္အသီးေတြကိုပဲ
ေရြးခ်ယ္စားသံုးခဲ့တယ္
အနာဂတ္ဟာ
အ၀ါေရာင္ေဘာသီးတစ္လံုးျဖစ္မယ္ဆိုရင္
အမွတ္မ်ားမ်ားလည္း မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး….
နား စႏုတ္လည္း မခံခ်င္ေတာ့ဘူး…
နာရီေတြ ငါ့ကို ကစားခဲ့တာ
ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ…..
အခုခ်ိန္ထိ ဘ၀ဟာ
စိတ္စႏုတ္ေတြနဲ႔
ဟိုေဘာင္ ထိလိုက္ ဒီေဘာင္ ထိလိုက္နဲ႔
အေရာင္ေတြလြင့္ခဲ့……
ေဘာင္ေတြေက်ာ္ခဲ့…….
ငါ့ရဲ႕ အရွင္သခင္ ငါဟာလည္း လက္ရည္ညံ့ဖ်င္းဆဲ
ငါ့ရဲ႕ ေက်းကၽြန္း ငါဟာလည္း……………..
ဒါေပမယ့္…
ဘ၀ဟာ…
အ၀ါေရာင္ေဘာ္သီးတစ္လံုးသာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္…….

ေတေလငွက္မ်ား

ေတေလမ်ား အုပ္စုဖဲြ႔ပ်ံသန္းရင္းနဲ႔
အလင္းတို႔ ပိန္းပိန္းေမွာင္ခဲ့
ညစဥ္ရက္ဆက္
ယမကာတစ္လွည့္ အ၀ါေရာင္တစ္လွည့္နဲ႔
အႆျပာတို႔ စုန္းစုန္းျမဳပ္ခဲ့
ေၾကာင္တိေၾကာင္က်ား ညေတြမွာ
ၾကယ္စင္ေတြကလည္း စီစီေ၀လွ်က္
မွဳန္၀ါး၀ါး အလင္းေျပာက္ေတြထဲ
စိမ့္၀င္ေပ်ာ္ပိုက္လို႔
ျဖဴမေယာင္နဲ႔ ႏွက္ခဲ့တဲ့ဘ၀ေတြလညး္
ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားခဲ့တယ္
မန္းက်ီးေဆာ္ဒါနဲ႔ ခ်စ္ေဘာ္ဒါတို႔
အဆင္မေျပျခင္းမ်ား ေျဖသိမ့္ရင္း
ေမ်ာက္ေခ်းခါးဆိုင္နဲ႔ က်ားဆယ့္တစ္ေကာင္ကိုလည္း
မက္ေမာရူိက္မက္စြာစီးခဲ့
အ၀ါေရာင္ရူးသြပ္မူေတြလည္း
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္စားသံုး
မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္ မ်က္ႏွာမ်ားနဲ႔
အရိုးေပၚအေရတင္ ဘ၀တစ္ခုရခဲ့
လက္ေတြ႔အသိတရားတို႔လည္း
အိပ္တန္း၀င္ေနာက္က်ခဲ့တယ္း……….

မုသာ၀ါဒအၿပံဳး

မၿပံဳးခ်င္ပဲ တေန႔တေန႔
ၿပံဳးလိုက္ ၿပံဳးလိုက္
ရယ္လိုက္ ရယ္လိုက္
ေနခဲ့ရတာ
ဖတ္ဖတ္ကို ေမာလို႔

ခရီး

ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မွဳေတြ
နာက်င္ဖုထစ္ေနမွေတာ့
အစဥ္အလာေတြကို ထိုးခြဲလန္ေဖာက္
စိတ္ကူးတည့္ရာ အတၴဳပၸတိၲဳနဲ႔
သမားရိုးက် ျပဳလုပ္ခ်က္ေတြရိုက္ခ်ဳိး
လမ္းစဥ္အသစ္နဲ႔ ေလွ်ာ္တက္တစ္ေခ်ာင္း
ပံုသဏာန္မဲ့ အသြင္သဏာန္နဲ႔
အံ့ခ်ီးမခန္း ေလွာ္ခတ္ခဲ့တယ္
လက္ေတြ႔အသိတရား
တစ္ခုေလာက္ရမလားလို႔

Monday, October 18, 2010

ရန္သူ

ေခါင္းေမာ့လိုက္ ေခါင္းငုပ္လိုက္
ေရွ႕ၾကည့္လိုက္ ေနာက္ၾကည့္လိုက္
ေတာင္ၾကည့္လိုက္ ေျမာက္ၾကည့္လိုက္နဲ႔
ၾကည့္… ၾကည့္…ၾကည့္ခဲ့ရေပါင္းလဲမ်ားလွၿပီ….
ေတြ႔မဲ့ေတြ႔ေတာ့
ရန္သူက ကိုယ္ကိုကိုယ္တိုင္ပဲ…

အလင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ထဲ အတိတ္

ဖေရာင္းတိုင္အလင္းနဲ႔
စိတ္ကူးတို႔ ရြက္လြင့္ရင္း
မိုးတဖဲြဖြဲက်သံ နားေထာင္ရင္း
အတိတ္ ပစၥုဳပၸန္ အနာဂတ္
ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံမူ
အလိုမက်မူ
မေရရာ မေသခ်ာမူ
ခ်ိန္ထိုးစဥ္းစားရင္း
ကိုယ့္ကိုကိုယ္သံုးသပ္ရင္း
ေပွ်ာ္ရႊင္မူပါးပါးနဲ႔
အတိတ္အေၾကာင္းျပန္တူးေဖာ္ရင္း
မေက်နပ္မူ႕မ်ားမ်ားနဲ႔
ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္း သံုးသပ္ရင္း
အိပ္မက္အက်ဳိးအပဲ့ တစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔
အနာဂတ္အေၾကာင္း ေတြးေတာရင္း
ညေတြ မနက္ျဖစ္သြားခဲ့ဖူးတယ္
ဟိုက္ဒရိုဂ်င္တစ္ဆ ကာဗြန္ႏွစ္ဆနဲ႔
မွဳန္ပ်ပ်အလင္းတခ်ဳိ႕ေတာ့
လင္းခဲ့ဖူးတယ္………….

အေမွာင္ထဲက အလင္းႏွစ္မ်ား

ည…………
လူသံ သူသံ တိတ္ဆိတ္လို႔
မီးေရာင္မ်ား
ကြက္ၾကားကြက္ၾကားလင္းလို႔
ထိုင္ေနက်“ေက်ာ္စု” လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးလည္း
အလင္းမွဳန္မွဳန္မွာ လဲေလ်ာင္းလို႔
ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ထဲက
ႏူတ္ခမ္းေမႊးေရးေရး
မင္းကြတ္သီးေလးလည္း အိပ္စက္လို႔
အဲဒီညမွာ ေလးေယာက္စလံုး
အေပ်ာ္ေတြ ပက္ပက္စက္စက္ရြာသြန္း
ေကာက္တိေကာက္ေကြး ၾကယ္ေရာင္ေတြၾကား
ဂစ္တာ၀ိုင္းဟာလည္း တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္
အ၀ါေရာင္ရူးသြပ္မူ႕ၾကားက
အမွတ္မထင္ စီးဆင္းလာတဲ့
စကားလံုးက………………..
“လူအားလံုး ထိပ္ဆံုးကေနခ်င္ေပမယ့္
လူအားလံုး ထိပ္ဆံုးက မေသခ်င္ဘူး….”
အဲဒီညဟာ………
အေမွာင္ထဲကအလင္းႏွစ္ေတြျဖစ္တယ္………………..