ငါ့ ေနာက္ေက်ာကၿမိဳ႕

ရႈပ္ေထြးေပြလီ ေလာကႀကီးထဲ
သင့္ႏုိးရာရာ ေကာင္းရာႏိုးႏိုး
ရွာေဖြေရြးခ်ယ္ရင္း
သကၠရာဇ္ေတြပါးလ်ကုန္ခဲ့
ေျဖသိမ့္လိုက္ အေျဖရွာလိုက္နဲ႔
ေ၀းရာသို႔ ထြက္ေျပးခ်င္သူပါ။
သမားရိုးက် ေနထိုင္မႈေတြ
ၿငီးေငြ႔လွၿပီ……..
၀မ္းနည္းမႈေတြ ေရာယွက္ထားတဲ့
ႏွလံုးသားတစ္စံုနဲ႔
ငါ တို႔ၿမိဳ႕ကေလးကို
ခြဲခြာရလိမ့္မယ္
ပဲခ်ိတ္ေပၚက ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း
မ်က္ရည္မဲ့ ငိုေႂကြးခဲ့တယ္။
ပါခ်န္ျမစ္ထဲ
မ်က္ရည္အတၳဳပၸတၱိေတြရိွတယ္။
ဆင္းဆင္းရဲရဲ ျဖတ္သန္းတဲ့ဘ၀
ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးတိုက္ခိုက္တဲ့ ေလာကဓံ
ဒဏ္ရာေတြ ရင္၀ယ္ပိုက္ေထြး
မေရမရာ အေတြးေတြနဲ႔
အလင္းမွဳန္မွဳန္ထဲ
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳကို စြန္႔ခြာခဲ့
အဲဒီေန႔လည္း သမားရိုးက်က်ခါးသီးလို.................

ေမ့မရတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလး

ေမ့ေပ်ာက္မရတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလး
မေန႔က အျဖစ္လိုစိတ္ထဲစြဲ
အေပ်ာ္ေတြ တစ္ေက်ာ့ရစ္ျဖတ္သန္း
ျပန္လြမ္းမိပါရဲ႕
ေလဘာကို တလိမ့္ခ်င္းတင္
ဆိုင္ကယ္ကိုယ္စီနဲ႔
အ၀ါေရာင္ရႈးသြပ္မႈေတြစားသံုး
ျမက္ေတာေတြထဲကခုန္
ငါ တို႔ရဲ႕အေျပာင္အေနာက္ စကားလံုးေတြ
ဘုရင့္ေနာင္ အငူတ၀ိုက္မွာ
စီးေမွ်ာေနတယ္။
လူငယ္ဘ၀ကို တနင့္တပိုးစားသံုး
ရယ္လိုက္ ေမာလိုက္
စလိုက္ ေနာက္လိုက္
ညစဥ္ ညဆက္
အိပ္ေရးပ်က္ ေပွ်ာ္ရႊင္
ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာ
ငါ တို႔ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြ
ငါ တို႔ရဲ႕ ရယ္ေမာသံေတြ
ငါ တို႔ရဲ႕ လူငယ္ဘ၀ေတြ ရိွတယ္။
မေမ့ရက္ႏိုင္ပါဘူး ၿမိဳ႕ကေလး………………….

မျဖစ္ျခင္းမ်ား

မနက္ခင္းရဲ႕ အခင္းအက်င္းထဲ
ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္နဲ႔
အနာဂတ္ကို ပံုေဖာ္ၾကည့္တယ္။
မဖတ္ရေသးတဲ့ စာအုပ္တြရိွတယ္။
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့
အိပ္မက္ေတြရိွတယ္
အေကာင္အထည္ မေဖာ္ရေသးတဲ့
အိပ္မက္ေတြရိွတယ္။
မလုပ္ရေသးတဲ့
အလုပ္ေတြရိွတယ္။
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ရံုေလး
အိပ္မက္ေတြ ေပြးပိုက္ၿပီး
အသက္ေတြႀကီးလာခဲ့
လူ႕ေလာက ကေတာ့
Virsion အသစ္ေတြ
ေပြးပိုက္ရင္း
အရာရာတိက်မႈ မရိွဘူးလို႔
ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့တယ္။