ခင္ပြန္းၾကီး(၁၀)ပါးကိုျပစ္မွားသူတို႔မွာ

၁။ၾကမ္းတမ္းျပင္းထန္ေသာ ေ၀ဒနာခံစားရျခင္း
၂။ေလာကုတၲရာ တရားရျခင္းမွဆံုးရႈံးရျခင္း
၃။ကိုယ္ခႏၶာ ေျခလက္တို႔ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးျခင္း
၄။ေလးလံလွစြာေသာ ႏႈနာေရာဂါစြဲကပ္ျခင္း
၅။ရႈးသြပ္ျခင္း
၆။မင္းဒဏ္သင့္ခံရျခင္း
၇။စည္းစိမ္ဥစၥာပ်က္စီးျခင္း
၈။သူတစ္ပါး စြပ္စြဲခံရျခင္း
၉။ေဆြမ်ဳိးပ်က္စီးျခင္း
၁၀။မိမိအိမ္ေဂေဟာကို မိုးႀကိဳးေလာင္မီးက်ခံရျခင္း
၁၁။ မိမိအိမ္ေဂေဟာကို ပကတိမီးေလာင္ခံရျခင္း
၁၂။ကိုယ္ခႏၶာပ်က္စီးသည္မွေနာက္ကာလ၌
ငရဲမွာက်ေရာက္တက္ျခင္းတို႔ပင္ျဖစ္သည္။

အနာဂတ္လမ္း

ေကာင္းကင္ယံမွာ
၀ဲပ်ံေနတဲ့ ပ်ံလႊာငွက္ေတြ
တိမ္တိုက္ေတြ
ၫိဳေမွာင္ၿပီးအုပ္ဆိုင္း
ကမၻာေျမကို ေရစက္ေတြပက္ဖ်န္းမလို႔
အဆိပ္ရည္နဲ႔အတူ
မ်က္ရည္မိုးတို႔ ရြာသြန္း
ပံုျပင္မဲ့ရာဇ၀င္တို႔ လွန္ၾကည့္ရင္း
ရင္ေမာမႈ ရနံ႔တသင္းသင္း
ရင္ထဲမွာ ေတာင္ပံုရာပံုအိပ္မက္ေတြ ျပန္႔က်ဲ
စိတ္ကူးေတြက ဖရိုဖရဲ
အနာဂတ္လမ္းအတြက္
အလင္းေရာင္က မွဳန္ပ်ပ်
ဘယ္လိုျပတိုက္မ်ဳိးမွာ
ငါ့ ဘ၀ကို ခင္းက်င္းမလဲ
စဥ္းစားဆဲ...............................
စဥ္းစားဆဲ.........................

၀ွက္ဖဲ

ေန႔ေတြ တစ္ေန႔ၿပီး တစ္ေန႔
ညေတြ တစ္ညၿပီး တစ္ည
ေခါင္းစဥ္မဲ့ ကဗ်ာတို႔
တစ္ပုဒ္ၿပီး တစ္ပုဒ္
ဖြင့္ေဖာက္အန္ခ်
ေန႔သစ္ေတြ ေရတြက္
မနက္ျဖန္ေတြတိုင္း
လွပမႈေတြ ေရးဆြဲ
ခံစားမႈေတြ အသစ္ျဖစ္လာဖို႔
နာရီစကၠန္႔ ဘယ္ေလာက္လိုမလဲ
ဦးေႏွာက္တစ္ခုလံုး အက်ဥ္းခ်ဳပ္ၿပီး
ႏွလံုးသားကို အၿပီးသတ္ေခ်မွဳန္းရမလား
ငါ ျမဳပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေရတိမ္ေတြထဲ
ေဒါသေတြ ေသာက္ေသာက္လဲ
၀ွက္ထားတဲ့ ဖဲခ်ပ္ေတြအတြက္
နာရီစကၠန္႔ဘယ္မွာလဲ
ႀကိဳးဆြဲတိုင္းကတတ္တဲ့ ရုပ္ေသးလား
ခံစားခ်က္မဲ့ ငါ ဆြဲခ်လိုက္တဲ့
ေကာက္ေၾကာင္းေတြထဲ
ရႈးသြပ္မႈေတြပါတယ္

ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ႏွင့္တနသၤာရီ

ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တနသၤာရီတိုင္း၏ ေတာင္ဘက္အက်ဆံုး အစြန္းအဖ်ားတြင္တည္ရိွေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ေျမာက္ဘက္အက်ဆံုး ပူတာအိုၿမိဳ႕မွ ေကာ့ေသာင္းအထိ ကီလိုမီတာ ၂၀၀၀(၁၂၄၂ မိုင္ခန္႕)ကြာေ၀း၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ေကာ့ေသာင္းအထိ ကီလိုမီတာ ၈၀၀ (၄၉၇ မိုင္ခန္႔)မွ်ကြာေ၀းေလသည္။ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕သည္ ေရလုပ္ငန္းအဓိကထားေသာ ေက်းလက္၏ဓေလ့မ်ားကိုထိန္းသိမ္းထားလွ်က္ရိွသည္။ပင္လယ္ေရနယ္နိမိတ္ခ်င္းဆက္စပ္ေနသည့္ ေကာ့ေသာင္းႏွင့္ထိုင္းႏုိင္ငံမွ ရေနာင္းၿမိဳ႕သည္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တည္ရိွေနသည္။ရေနာင္းဘက္မွ ေကာ့ေသာင္းကိုလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ပါက ပင္လယ္ေအာ္တစ္၀ိုက္ရိွ လူေနအိမ္ေျခမ်ားကို သစ္ေတာဖံုးလြမ္းေနေသာ ေတာင္ကုန္မ်ားေနာက္ခံျပဳလ်က္တည္ရိွေနသည္ကိုေတြ႕ရိွႏိုင္ေပသည္။
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရိွပါက ဘုရင့္ေနာင္အငူ(Cape Bayin Naung)ေတြ႕ရမည္။
ေကာ့ေသာင္းႏွင့္ဘုရင့္ေနာင္
ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီး(ခရစ္ႏွစ္၁၅၅၁ ခုမွသည္ ၁၅၈၁ ခုႏွစ္)သည္ အေ၀းဆံုး ဗီယန္ရွင္းႏွင့္ဇင္းမယ္အထိ အေနာက္ဘက္တြင္ အာသံျပည္နယ္အထိ နယ္နိမိတ္ျဖန္႔က်က္ခဲ့ေပသည္။
ဘုရင့္ေနာင္သည္ ယိုးဒယားအား ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ရန္ ေကာ့ေသာင္းသို႔ မၾကာမၾကာစစ္ခ်ီေရာက္ရိွလာခဲ့ေပသည္။ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီးသည္ ၾသဇာတိကၠမႀကီးသည့္ ဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္ခဲ့ေခ်သည္။သူသည္ ၁၅၄၈ခုႏွစ္ႏွင့္ ၁၅၆၉ခုႏွစ္ၾကားကာလမ်ားအတြင္းက စစ္သူႀကီးအျဖစ္ႏွင့္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဧကရာဇ္အျဖစ္ အႀကိမ္အေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ယိုးဒယားႏုိင္ငံ၏ က်ဴးေက်ာ္စစ္ကို ျပန္လည္တံု႔ျပန္တိုက္ခိုက္ခဲ့ကာ ၁၅၆၉ခုႏွစ္တြင္ ယိုးဒယားႏုိင္ငံ၏ၿမိဳ႕ေတာ္ အယုဒၶၿမိဳ႕ကိုတိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ႏွင့္ပတ္၀န္းက်င္
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕တြင္ ခရီးသည္အၿပိဳင္ေခၚယူၾကေသာ ေလွသမားမ်ား၏ အသံမ်ားျဖင့္ ပ်ံ႕လြင့္လ်က္ရိွသည္။ေကာ့ေသာင္းသည္ စည္ကားလွေသာ ငါးဖမ္းဆိပ္ကမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ဖမ္းဆီးရမိေသာ ငါးအမ်ားဆံုးကို ေစ်းေကာင္းရေသာ ရေနာင္းတြင္ သြားေရာက္ေရာင္းခ်ၾကေလသည္။
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕တြင္း၌ ျမန္မာ ကရင္ မြန္ ရခိုင္ တရုတ္ မေလး အိႏိၵယ ဆလံုႏွင့္ယိုးဒယားလူမ်ဳိးမ်ား အပါအ၀င္ လူမ်ဳိးေပါင္းစံုေနထိုင္ၾကသည္။ဗုဒၶဘာသာဘုရားေစတီပုထိုမ်ား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ား ခရစ္ယာန္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းမ်ား အသီးသီးရိွသည္။သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရးတြင္ အဓိကနည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္ေနသည့္ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္မ်ားျဖင့္ ေကာ့ေသာင္းသည္ အၿမဲတမ္းသက္၀င္လွဳပ္ရွားေနေပသည္။ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ကို အငွားယဥ္အျဖစ္အသံုးျပဳႏုိင္၍ ကားမ်ားကို အေတြ႕ရနည္းလွေပသည္။
ဆူညံသံမ်ားမွကင္းေဝးေစရန္ႏွင့္ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕၏စြဲမက္ဖြယ္ရိွေသာ ရူေမွ်ာ္ခင္းကို ခံးစားႏိုင္ရန္အတြက္ ဘုရင့္ေနာင္မတ္တတ္ရပ္ဟန္ရုပ္တုတည္ရိွရာ ေတာင္းကုန္ေပၚသို႔ တက္ေရာက္၍ ၾကည့္ရူႏုိင္ေပသည္။ေလွကားထစ္မ်ားသဖြယ္ တည္ေဆာက္တားပံုရသည့္ လူေနအိမ္ေျခထူထပ္လွေသာ ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ျမစိမ္းေရာင္ သစ္ေတာမ်ားဖံုးလႊမ္းထားသည့္ ေတာင္ကုန္းမ်ားက ၀န္းရံထားၾကသည္။အိမ္ေျခမ်ားသည္ ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္သာမက ေတာင္ေျခေတာင္ကုန္းငယ္မ်ားတိုင္ေအာင္ ပ်ံႏွံေနၾကသည္။ကုန္းျမင့္အထက္ပိုင္းေနရာမ်ားတြင္ ဘုရားေစတီမ်ားတည္ရိွေနၾကၿပီး အေ၀းရိွေတာင္းကုန္းငယ္တစ္ခုေျခရင္းတြင္ ေလွ်ာင္းေတာ္မူဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ တစ္ဆူတည္ရိွေနသည္။
ဘုရင့္ေနာင္အငူ (ယခင္၀ိတိုရိယပိြဳင့္)
ၿဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလ ၀ိတိုရိယဘုရင္မႀကီး(QUEEN VICTORIA)ကို အစြဲျပဳ၍ ေကာ့ေသာင္း၀ိတိုရိယပိြဳင့္ဟု အမည္ေပးခဲ့ၾကသည့္ ဆိပ္ကမ္းေနရာတစ္ခုရိွသည္။၎ဆိပ္ကမ္းေနရာသည္ ေနေရာင္ေအာက္တြင္ အေရာင္တလက္လက္ေတာက္ေနသည့္ ေရျမင္အတြင္းသို႔ ထိုးထြက္ေနသည့္ ကၽြန္းဆြယ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ထို၀ိတိုရိယပိြဳင့္အငူစြန္းကို ယခုအခါဘုရင့္ေနာင္အငူဟုအမည္မွည့္ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။
ဘုရင့္ေနာင္အငူစြန္းတြင္ေျခတံရွည္လူေနအိမ္မ်ား၊နယ္ေဒသစစ္ေဆးေရးဂိတ္ဝႏွင့္လူဝင္မွဳ႕ၾကီးၾကပ္ေရးစသည့္ရုံးမ်ားလည္းရွိသည္။ေကာ့ေသာင္းကုန္းေျမႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆက္စပ္ေနေသာကၽြန္းမွာၿမိတ္ကၽြန္းစု
တြင္ပါဝင္ေသာေတာင္ဘက္အက်ဆံုးကၽြန္းတစ္ကၽြန္းျဖစ္သည္။ယင္းကၽြန္းသည္ေမြေတာ္ကၽြန္းအျဖစ္ ထင္းရွားသည္။ျမတ္ဗုဒၶ၏ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ားထည့္သြင္းဌာပနာထားသည္ဆိုေသာေတင္ကုန္းထိပ္ရိွေစတီႏွစ္ဆူတည္ရိွရာကၽြန္းျဖစ္ေပသည္။ယငး္ေၾကင့္ပင္အဆိုပါေမြေတာ္ကၽြန္းသို႔ ေကာ့ေသာင္းဘက္မွငါးမိနစ္ၾကာမွ်ေလွစီး၍ကူးသန္းသြားလာၾကေသာဘုရားဖူးခရီးသြားမ်ားအဆက္မျပတ္ရွိေနတတ္သည္။ေကာ့ေသာင္းမွေန၍ အန္ဒမန္ကလပ္ေဇာ့တ္(Andaman Club Resort)ဟိုတယ္ရွိရာသူေဌးကၽြန္းဆီသို႔ ဖယ္ရီသေဘၤာျဖင့္၁၀မိနစ္ခရီးအျဖစ္သြားေရာက္ႏိုင္သည့္စပိဘုတ္(Speed Boat)ျဖင့္သြားေ၇ာက္ပါကသံုးမိနစ္ၾကာမွ်သြားရသည္။
သူေဌးကၽြန္းႏွင့္ေကာ့ေသာင္းတံငါရြာ
ဘုရင့္ေနာင္ရုပ္ထုတည္ရိွရာေနရာမွအန္ဒမန္ပင္လယ္ျပင္ကိုျဖတ္ေက်ာ္ၾကည့္လိုက္ပါကသူေဌးကၽြန္းကိုထင္ရွားစြာေတြ႕ျမင္ႏုိင္ေပသည္။သူေဌးကၽြန္းရိွအန္ဒမန္္ကလပ္ရီေဇာ့တ္ဟိုတယ္သည္ အထူးဖန္တီးထားသည့္တည္းခိုနားေနရာဟိုတယ္ျဖစ္သည္။၁၈က်င္းပါဝင္သည့္ေဂါက္တီးရိုက္ကြင္း ကေလးမ်ားအတြက္ ေရကူးကန္တစ္ခုႏွင့္လူႀကီးမ်ားအတြက္ ေရကူးကန္ႀကီးတစ္ခု အစဥ္အလာရိုးရာအႏွိပ္ပညာျဖင့္ ၀န္ေဆာင္ေပးမူမ်ားသာမက ေလ့က်င့္ခန္းသံုးပစၥည္းကရိယာမ်ားအျပည့္အစံုရိွေသာ က်န္းမာေရးေလ့က်င့္ခန္းေနရာ ကာရာအိုေကခန္းမ
ႏွင့္ႏုိင္ငံတကာစားေတာ္ဆက္မ်ားျဖင့္ စီစဥ္ေပးထားသည္။ ယင္းဟိုတယ္၏အဆင့္အတန္းမွာ ၾကယ္ငါးပြင့္အဆင့္ရိွၿပီး ၿဂိဳဟ္တုဆက္သြယ္ေရး ရုပ္ျမင္သံၾကား ဟိုတယ္တြင္းရုပ္ရွင္ရံုႏွင့္ IDD တယ္လီဖုန္းမ်ားတပ္ဆင္ေဆာင္ရြက္ေပးထားသည္။
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕မွ ငါးကီလိုမီတာအကြာ၌ သိရိၿမိဳင္ရပ္ကြက္အမည္ရိွ တံငါရြာတည္ရိွေနေပသည္။၎တံငါရြာအနီးရိွ ေတာင္ကုန္းတစ္ခုထိပ္တြင္ သံုးမိုင္ဘုရားရိွသည္။အဓိကေစတီေတာ္အား ေရႊသကၤန္းကပ္လွဴပူေဇာ္ထားသည္။ေစတီ၏ေအာက္ေျခဖိနပ္ေတာ္မွာ ေထာင့့္ရွစ္ေထာင့္ပါရိွသည့္ အ႒ဂံပံုစံအုတ္ခံုျဖစ္ေပသည္။ယင္းေထာင့္ရွစ္ေထာင့္ရိွ ႒ာပနာအတြင္းခ်ဳိင့္ေနရာရွစ္ေနရာတြင္ တင္ပ်ဥ္ေခြဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူစီ ကိန္း၀ပ္စံပယ္လ်က္ရိွသည္။ေတာင္ကုန္းအျမင့္ဆံုးေနရာတြင္ ၾကာပြင့္ေပၚ၌ထိုင္၍ စံပယ္ေနေသာ ျမတ္ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္၏ ဦးေခါင္းေတာ္အထက္၌ နဂါးမင္းကပါးပ်ဥ္းျဖင့္အုပ္မိုးထားသည့္ နဂါးရုံဘုရားတစ္ဆူကိုဖူးေျမာ္ႏုိင္ေပသည္။ေတာင္ကုန္းအထက္မွ လွမ္းၾကည့္လိုက္ပါက သီဟိုပင္စိုက္ခင္းမ်ား ျပာလဲ့ၾကည္လင္ေသာ အန္ဒမန္ပင္လယ္ျပင္ သူေ႒းကၽြန္း ဆလံုကၽြန္းႏွင့္ပို၍ေ၀းေသာေနရာတြင္ ဇာဒက္ႀကီးကၽြန္းတို႔အပါ၀င္ၿမိတ္ကၽြန္းစုကို ေတြ႕ျမင္ရမည္ျဖစ္သည္။
ၿမိတ္ကၽြန္းစု
ၿမိတ္ကၽြန္းစုတြင္ စုစုေပါင္းကၽြန္းေပါင္း ၈၀၄ ကၽြန္းပါ၀င္သည္ဟုဆိုေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕ခန္႔မွန္းတြက္ဆမႈအရ ကၽြန္းေပါင္း ၁၀၀၀ေက်ာ္ရိွႏုိင္သည္ဟုဆိုၾက၏။အႀကီးဆံုးကၽြန္းမွာ ဘုရင္ကၽြန္း(KING ISLAND)ျဖစ္ၿပီး ဟက္တာေပါင္း ၄၄၀၀၀ရိွသည္။ကၽြန္းအမ်ားအျပားမွာ ပင္လယ္အတြင္းမွထိုးထြက္ေနၾကေသာ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္စိုင္ကၽြန္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။အခ်ဳိ႕ကၽြန္းမ်ားမွာ ထံုးေက်ာက္ကၽြန္းမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး မီတာေပါင္းရာႏွင့္ခ်ီ၍ရွည္လ်ားသည္။ယင္းကၽြန္းမ်ားေပၚတြင္ ဇီ၀ဇီုးငွက္သိုက္မ်ားကို ေတြ႕ရိွၾကသည္။လူမ်ားႏွစ္ၿခိဳက္ခံုမင္စြာ ငွက္သိုက္ေဆးေဖာ္စပ္သံုးစြဲၾကၿပီး တန္ဖိုးႀကီးမားသည့္ အစားအစာတစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ကစ္စာရိုင္းႏွင့္ဒိုမဲလ္ကၽြန္းတို႔အၾကားရိွ ကၽြန္းတစ္ခုကို စက်င္ေက်ာက္(ေက်ာက္ျဖဴ)ကၽြန္းမ်ားဟုေခၚေ၀ၚသမုတ္ထားၾကသည္။အရည္ေသြေကာင္း စက်င္ေက်ာက္မ်ားထြက္ရိွသည္။ကစ္စရိုင္းႏွင့္ဆဲလ္လိုကၽြန္းမ်ား၏ ကမ္းရိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္"ဘုရင့္ကၽြန္း "ထား၀ယ္ကၽြန္းႏွင့္တံငါေက်းရြာမ်ားကလြဲလွ်င္ ၿမိတ္ကၽြန္းစုသည္ ယင္းကၽြန္းစုကိုလွည့္လည္သြားလာက်က္စားေနၾကေသာ ဆလံုသို႔မဟုတ္ ပင္လယ္ဂ်စ္ပစီတို႔အဓိကေနထိုင္ၾကသည္။
ဆလံုတို႔႒ာနီ
တစ္ခ်ိန္ေသာအခါက အသားအေရၫိဳမည္းၿပီး ေနေလာင္ဒဏ္ေၾကာင့္ ေျခာက္ေသြ႕၍နီေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနေသာ ဆံပင္မ်ားရႈပ္ပြေနသည့္ ဆလံုလူမ်ဳိးစုတို႔သည္ မေလးကၽြန္းဆြယ္(ယေန႔မေလးရွားကၽြန္းဆြယ္)တြင္ အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည့္ မေလးလူမ်ဳိးႏြယ္၀င္မ်ားျဖစ္သည္။၎တို႔၏ဘာသာစကားမွာ ကေမၻာဒီးယာက ခ်င္းတိုင္းရင္သားတို႔၏ စကားႏွင့္အေတာ္ပင္တူညီမႈရိွေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ပင္လယ္ေပ်ာ္ဆလံုကၽြန္းသားတို႔၏ ေရကူးေရငုပ္ကၽြမ္းက်င္မႈသည္လည္းအံ့ၾသဖြယ္ရာျဖစ္ေပသည္။၂၀၀၄ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ လန္ပီကၽြန္း၌က်င္းပခဲ့ေသာ ဆလံုပြဲေတာ္မွာလည္း ကမၻာလည့္ခရီးသြားမ်ားအတြက္ အလြန္စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာျဖစ္သည္။ေကာ့ေသာင္းအနီးရိွ ဆလံုကၽြန္းတြင္ လင္းပိုင္ေမြးျမဴေလ့က်င့္မႈသည္လည္း ေအာင္ျမင္ေနၿပီျဖစ္၍ တနသၤာရီတိုင္းအတြင္း ကမၻာလည့္ခရီးသြားလုပ္ငန္း အေျခခံေကာင္းမ်ားတိုးတက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ဆလံုတို႔သည္ငါးဖမ္းျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳၾကေလသည္။ေရေပ်ာ္ဆလံုတို႔သည္ ငါးပုတ္ ငါးကြမ္းရွပ္ ငါးေခြးရွာ ငါးပု႑ား ကကူရံ ငါးျမင္းရင္း ငါးျမစ္ခ်င္းတို႔ကိုဖမ္းဆီးၿပီး ရေနာင္းလက္ကားအ၀ယ္ဒိုင္မ်ားသို႔ေရာင္းခ်ၾကသည္။
ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕သည္ နယ္စပ္ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီး ေရာ္ဘာလုပ္ငန္းမွာလည္း တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးလ်က္ ျပင္ပတိုက္ရိုက္တင္ပို႔ႏုိင္ေသာ ပင္လယ္ေရထြက္ကုန္ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ စည္ကားလွသည့္ တံငါဆိပ္ကမ္းတစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ကမ္းနားလမ္း အေနာက္ဘက္တြင္ ပင္လယ္ထြက္အစားအစာေရာင္းခ်ေသာ စားေတာ္ဆက္အမ်ားအျပား တည္ရိွေနၾကသည္။တနသၤာရီတိုင္းသည္ ေရသယံဇာတ ေျမသယံဇာတေပါမ်ားသည္ျဖစ္ရာ လယ္ယာက႑စုစုေပါင္း စိုက္ပ်ဳိးႏုိင္မႈသည္ ယခင္တစ္ႏွစ္လ်င္ ဧက ၄၆၈၀၀၀ ေက်ာ္ရိွခဲ့ရာမွ ယခုအခါ ဧက ၆၇၀၀၀၀ ေက်ာ္အထိတိုးတက္လာေၾကာင္းသိရသည္။တစ္ႏွစ္ဆန္စပါးစိုက္ပ်ဳိးထုပ္လုပ္ႏုိင္မႈသည္လည္း တင္းေပါင္း ၁၆၇ သိန္းအထိတိုးတက္လာသည္ဟုဆိုသည္။
တနသၤာရီတိုင္းသည္ ဆီအုန္းစိုက္ပ်ဳိးရန္းေရေျမသဘာ၀ ရာသီဥတုအေျခအေနေပးသည့္အတြက္ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းရွင္ ၁၆ဖြဲ႕ကဆီအုန္းပင္မ်ားကို အင္တိုက္အားတိုက္စိုက္ပ်ဳိးခဲ့ရာ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ဧက ၁၁၀၀၀၀ ေက်ာ္စိုက္ပ်ဳိးၿပီးျဖစ္သည္။မၾကာေသာကလတြင္ တနသၤာရီတိုင္းသည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ဆီအိုးႀကီးအျဖစ္တင္းစားေခၚခံရမည္မွာ မလြဲဧကန္ျဖစ္သည္။
စက္မႈကုန္ၾကမ္းသီးႏွံတစ္မ်ဳိးျဖစ္ေသာ ေရာ္ဘာကိုလည္း ဧက ၁၄၀၀၀၀ ေက်ာ္အထိတိုးခ်ဲ႕စိုက္ပ်ဳိးႏုိင္ခဲ့သည္။သားငါးက႑တိုးတက္မႈ ငါးပုစြန္ထုပ္လုပ္မႈ ပုလဲေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္း ဥစားၾကက္ေမြးျမဴေရး ပညာေရးစသည့္က႑အသီးသီး၌ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမ်ားရိွလာခဲ့သည္။စက္မႈဇုန္းမ်ားဖြဲ႔စည္းၿပီး ေမာ္ေတာ္ကားမ်ားကိုပင္ ထုပ္လုပ္ေနေလၿပီ။ ေရး-ထား၀ယ္မီးရထားလမ္းကိုလည္းေဖာက္လုပ္ၿပီးစီးခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။တနသၤာရီတိုင္းအတြက္ အသစ္တည္ေဆာက္ၿပီးသြားေသာ ေလၫွာျမစ္ကိုျဖတ္ကူးထားသည့္ ေလၫွာ-မ႑ိဳင္တံတားႏွင့္ကၽြဲကူး-ေက်ာက္ဖ်ာတံတားတို႔ကိုလည္း ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဖြင့္လွစ္ေပးလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ကိုလည္းတိုးခ်ဲ႕ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္လ်က္ရိွေနသည္။ကၽြဲကူး-ေက်ာက္ဖ်ာတံတားမွာ တနသၤာရီတိုင္းတြင္တည္ရိွ၍ေက်ာက္ဖ်ာျမစ္ကူး ၿမိတ္ - ထား၀ယ္ကားလမ္းေပၚ၌တည္ရိွသည္။ယခုအခါတနသၤာရီတိုင္းတြင္ တံတားမ်ားစြာတို႔ကို ႏိုင္ငံေတာ္ကတည္ေဆာက္ေပးခဲ့သျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမာက္ဘက္စြန္းမွေတာင္ဘက္စြန္း ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕အထိေတာက္ေလွ်ာက္ဥဒဟိုသြားလာႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ျမန္မာျပည္ေတာင္ဘက္အဖ်ားစြန္းက ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕သည္ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ပိုမိုလွပသာယာကာၾကည္ႏႈးဖြယ္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။